خب این پست اختصاص داره به یه نیمچه review از کنسرت Big 4 در استانبول در تاریخ 27 جولای 2010. نوشتن این review چند روزی به وقفه افتاد که بگذاریدش به حساب گرفتاریهای کارهای عقب مونده بعد از سفر

همونطور که خیلی از دوستان میدونن بعد از چیزی حدود 3 دهه 4 گروه شروع کننده و مبدع سبک Thrash Metal یعنی Anthrax, Megadeth, Slayer, Metallica توری رو در قاره اروپا شروع کردن که بهش عنوان Big 4 داده شد. اجرای این تور از حدود 1 سال و نیم پیش در حرف و حدیثها و مصاحبه های اعضای گروهها مطرح میشد ولی شاید خوشبینترین طرفدار این گروهها هم فکر نمیکرد که این 4 گروه (و به خصوص متالیکا و مگادث) egoهاشون رو بتونن کنار بگذارن و کنار هم برنامه اجرا کنن. به هرحال در حالت خوش بینانه به علت رشد و بلوغ فکری و در حالت بد بینانه برای کسب درآمد این اتفاق افتاد و ما هم که هیچ جوره امکان نداشت این piece of history رو از دست بدیم با عده ای از دوستان رهسپار آخرین date این تور که به کشور ما هم نزدیکترین گزینه هست یعنی استانبول واقع در ترکیه شدیم.

روز کنسرت با اینکه از حدود ساعت 7 صبح در محل کنسرت که استادیوم اختصاصی تیم فوتبال بشیکتاش بود حاضر بودیم ولی دیدیم انگار خوره تر از ما واسه کسب ردیف اول هم آدم هست و در مجموع توی صف در رتبه ای دور و بر 20-25 مین نفر قرار گرفتیم. البته بماند که بعدا با اضافه شدن افراد (چه خودیها و چه ترکها) و فشار جمعیت کمی این داستان صف ایستادن به هم ریخت و نظم و ترتیبی بر جا نموند. به هرحال موفق شدیم در پایان ردیف دوم front stage ، وسط رو به دست بیاریم که خوب کاملا خوب بود.

یه چیزی که به شدت جای تقدیر داره رفتار دوستان ترک بود. ما اول توی صف فقط دو نفر بودیم که صبح زود رفته بودیم و بقیه دوستان دیرتر به ما ملحق شدن. و من به شخصه اگه جای این دوستان ترک بودم واقعا از اینکه کسی ساعت 11 صبح بیاد و به واسطه دوستانش از من جلوتر بایسته خوشحال نمیشدم. ولی اونها با کمترین ناراحتی با این قضیه کنار اومدن. بعید میدونم اگه این قضیه مثلا در تهران رخ میداد ما کوچکترین گذشتی میکردیم... دمشون گرم.




دیدن دوستانی مثل پیشکسوتهای موزیک متال ایران مثل اردوان انزابی پور و همایون مجدزاده هم که تا جاهایی از کنسرت کنار هم بودیم ولی بعد رفتن عقب (به علت فشار زیاد جمعیت) خوشحال کننده بود.



درهای استادیوم حدود ساعت 2 باز شد و ما در زیر آفتابی که بس ناجوانمردانه گرم بود وارد صحنه شدیم. یه چیز ناراحت کننده تا انتهای شب این بود که به علت فشار جمعیت و طرفدارها اگه ردیف دوم رو به خاطر خرید آب یا هرنوع نوشیدنی و خوردنی ترک میکردیم محال بود میتونستیم برگردیم سرجامون. از اونجا که ورود هرگونه خوردنی غدقن بود مجبور شدیم کل روز رو ریاضت بکشیم ((: حالا آفتاب سوختگی بماند... باز دم ترکها گرم که تا جایی که تونستن به ما آب معدنی رایگان رسوندن که البته تو اون همه جمعیت زیاد هم فایده نداشت و قطعا به همه نمیرسید ولی باز از هیچ بهتر بود. اینجا هم باز دمشون گرم.

در ابتدا دو گروه ترک زبان و local برنامه داشتن به اسمهای foma و gren که به اعتقاد من یه چیزی تو مایه های فاجعه بودن! تنها فایده ای که داشتن این بود که بطریهای آب معدنشیون رو واسه ملت پرت میکردن که ملت تشنه لب تشویقشون کنن که زیاد هم فایده نداشت ((: خلاصه اینها رو به زور تحمل کردیم. بدبختی این بود که بین هر اجرا هم یه فاصله زمانی حدود 1 ساعت باید درگیر sound check گروه بعدی میشدیم.



اولین گروه از Big4 که به صحنه اومد Anthrax بود. دیدن قیافه Scott Ian از نزدیک با ریشهای جوگندمی که این سری رنگش نکرده بود خالی از لطف نبود هرچند من به شخصه خیلی علاقه ای به این گروه ندارم ولی میشه گفت در 45 دقیقه اجراشون خوب هوادارها رو گرم کردن. به خصوص خواننده و بیسیست گروه که واقعا روحیه rock n roll داشتن. از نظر صدابرداری هم با اینکه من جلوی استیج بودم و معمولا جلوی استیج صدای خوبی رو نمیشه دریافت کرد ولی صدای خوبی داشتن و همه چیز رو به خوبی برگزار کردن.


خب نوبتی هم که باشه نوبت مگادث بود که روی صحنه بیاد که از لحظه ای که پرده پشت سر درامر گروه که طرح آلبوم endgame بود بالا رفت درجه anticipation و هیجان هم چندبرابر شد. مگادث 1 ساعت برنامه اجرا کرد و متاسفانه در طول این کل کنسرت بدترین صدابرداری رو داشت. هرچند که دیو ماستین بارها با عوامل پشت صحنه و guitar techخودش و guitar tech نوازنده لیدش chris broderick صحبت کرد (که خود این صحبتها در حال زدن ریتمهای پشت سولو به اون ریلکسی در نوع خودش جالب توجه بود) ولی صدا با اینکه بهتر شد ولی مدام مشکل دار بود. چیزی که در پایان اجرا دیو با عذرخواهیش و همینطور داغون کردن که یه کابینت marshall 1960 4x12 با گیتارش نشون داد خودش هم از صدا راضی نبوده.

نکات قابل ذکر در اجرای مگادث کار فوق العاده chris broderick به عنوان لید گیتاریست بود که تک تک سولوهای گیتاریستهایی مثل chris poland, jeff young, marty friedman, glen drover رو به راحتی اجرا کرد. البته ست لیست گروه فقط یه آهنگ از آلبوم آخرشون داشت که اون رو اختصاص به headcrusher داده بودن و بیشتر گروه کارهای قدیمی و کلاسیک خودش رو زد. از جمله holy wars, hangar 18, tornado of souls, piece sells, sweating bullets و ...



بعد از اجرای مگادث نوبت به Slayer بود که خوشبختانه با نزدیک شدن به غروب آفتاب هوا هم کمی خنک تر بود. اسلیر از نظر صدا کاملا مگادث رو جبران کرد و خود گروه هم اجرای بسیار خوبی داشت. به خصوص دیو لومباردو! یه اتفاق بامزه که وسط اجرا افتاد این بود که شروع چند میزان یکی از آهنگها رو tom araya با ولوم بسته بیس داشت میزد و خودش هم نمیفهمید که صدا نداره!!!((: تا اینکه techش اومد و ولومش رو باز کرد که تام در جواب فقط یه خنده ابلهانه کرد ((: واقعا توی ترش متال بیس چندان بود و نبودش انگار مهم نیست!!! ((: به علت مشکلاتی هم که برای کمرش پیش اومده چندان هدبنگی نزد ولی همون نگاهها و لبخندهاش شیطانی خاص خودش رو مدام به ما میکرد که در نوع خودش جالب بود.

اسلیر کنسرت رو با world painted blood از آلبوم جدیدش شروع کرد و با کلاسیکهایی نظیر seasons in the abyss, raining blood, diciple, Deadskin Mask, Mandatory Suicide به پایان برد. وسط کنسرتشون یه Moshpit هم کمی از ما عقبتر شروع شد که فشار قبر روی ما بدبختهای تشنه لب رو بیشتر هم کرد ((:




و در پایان متالیکا، بدون تعصب چینش صحنه و تغییرات در استیج برای متالیکا به نسبت سه گروه آخر تفاوت از زمین تا آسمون بود. استیج دو طبقه و مانیتور بزرگ پشت سر گروه و آتش بازی و ... کلا برای خودش Show ی بود اجرای متالیکا. بسوزه پدر پول! اکثریت ملت هم که متالیکا top favoriteشون بود اینجا بیشتر سر ذوق اومدن. همینطور تاریکی هوا و نورپردازی هم تاثیر خودش رو داشت. ولی جدا از جوگیری و لذت از موزیک زنده متالیکا مثل چند سال اخریش بود. جیمز و راب بسیار خوب، کرک در بعضی سولوها خوب و در بعضی فاجعه. لارس هم کماکان twin pedalهاش فاجعه است. حتی one رو هم دیگه تر و تمیز نمیزنه. ولی خوب فکر میکنم 90% ملت اصلا اهمیتی به این چیزها نمیدن و خود من هم با وجود این چیزها از دیدن این بتهای قدیمی خوشحال و هیجان زده شدم. متالیکا به نسبت دو گروه قبلی از آلبومهای قدیمیش و جدیدش هر دو کار اجرا کرد. به جز آلبوم st.anger که اونم طبیعیه چرا ((: در پایان هم با تشکر ویژه از 3 گروه دیگه که باهاشون بودن اجرا رو تموم کردن.



انتظار داشتم به عنوان آخرین کنسرت تور Big 4 هر 4 گروه روی استیج بیان و کاوری چیزی با هم بزنن ولی این اتفاق نیفتاد. با این حال خوشحالم که توی توری بودم که با توجه به اخلاق افراد این گروهها ممکنه دیگه تکرار نشه. شب به یاد موندنیی بود سرشار از موسیقی و گرما و هیجان و صدا و ... امیدوارم دفعه بعد تعداد ایرانیها بیشتر از این سری باشه و متال دوستان بیشتری بتونن موزیسینهای محبوبشون رو از نزدیک ببینن
تا بعد...


پ.ن عکسهایی که میبینید بعضا توسط دوستان و بعضا از سایت رسمی تور sonisphere دریافت شده. خودم بعلت فشار جمعیت عکسی نگرفتم.

Labels: big 4, istanbul, Megadeth, metallica, review

مطلب را به بالاترین بفرستید: