یکی از دوستان ازم خواسته بود یه سری موزیکهای Favoriteم رو بنویسم. قبل از هرچیز این رو بگم که اصولا با رده بندی و چارت و این چیزا زیاد میونه ای ندارم چون خیلی چیزها رو نمیشه رده بندی کرد. و مورد بعد اینکه خیلی از این favoriteها در مرور زمان دچار تغییر و تحول میشن. در نتیجه این چیزی که الان میبینید مواردیه که "همین الان" توی ذهنم هست و میتونم در موردشون حرف بزنم. از اونجایی که راجع به آهنگهای favorite صحبت کردن کار خیلی سختیه بیشتر در مورد آلبومها حرف میزنم. اعداد هم به معنی برتری و ترتیب علاقه نیست. هرچی زودتر به ذهنم اومده رو نوشتم.

1. Guthrie Govan - E r o t i c Cakes : یکی از بهترین آلبومهای Instrumentalی که میتونید بشنوید. با حس بسیار Fresh و فوق العاده Guthrie Govan گیتاریست انگلیسی گروه Asia. همینطور Guitar Tone فوق العاده خوب و لهجه منحصربفرد نوازندگیش میتونه برای کسانی که با آلبومهای بی کلام حال میکنن خیلی جذاب باشه.

2. Opeth - Deliverence : من زیاد علاقه ای به وکال های Growl ندارم ولی این یه گروه استثناست. موزیک چند لایه و غنی. ریتمهای عالی. Clean partهای فوق العاده خوب. این بابا Mikael Akerfeldt در یک کلام نابغه است.

3. Dream Theater - Scenes From A Memory : هرچیزی که از یک آلبوم Concept میتونید انتظار داشته باشید. موزیک عالی. referenceهای عالی موزیکال و لیریکال در نقاط مختلف آلبوم. سر و صداهای پس زمینه که میتونه الهام گرفته از بزرگانی مثل Pink Floyd باشه. نوازندگی در بالاترین سطح ممکن بدون فدا کردن زیبایی کار. و production عالی. در یک کلام masterpiece

4. Queensryche - Operation Mindcrime : به نظر من بهترین آلبوم این گروهه. صدای فوق العاده Jeff Tate در کنار موزیک خوب نوازنده ها یه کار به یاد موندنی رو در دهه 80 به وجود آورده

5. Metallica - Black Album : این آلبوم شاید از نظر heavy بودن موزیک این گروه به پای البومهایی مثل Master of Puppets یا Justice for all نرسه ولی Production فوق العاده باب راک توی این آلبوم باعث شده که اسمش رو بیارم. همچنین خیلی از به یاد موندنی ترین ریفهای این گروه رو توی این آلبوم میشه شنید. خدا بیامرزا بند خوبی داشتن!!((:

6. Steve Vai - Alien Love Secrets : برای من این تنها آلبوم Vai هستش که میتونم با همه ترکهاش حال کنم. از آهنگ هوی مثل Bad Horsie تا yo yo gakk و یا balladی مثل Tender Surrender. یه آلبوم بی کلام عالی.

7. Megadeth - Rust in Peace : ریفهای عالی ماستین به همراه سولوهای عالی مارتی فریدمن. Megadeth در نقطه اوج کاریش و یکی از بهترین آلبومهای متالی که میشه شنید

8. Pink Floyd - The Wall : فکر نکنم کوچکترین نیازی به توضیح داشته باشه.

9. Joe Satriani - Flying in a Blue Dream : به اعتقاد من بهترین آلبوم این کچل دوست داشتنیه. چه آهنگهای با کلامش و چه بی کلام. مواردی مثل One Big Rush یا The Forgottern معرف حضور همه دوستان علاقه مند به این جور موزیک هست.

10. Opeth - Damnation : به نظر من آلبومیه که هرکسی که میخواد شروع به Opeth گوش کردن کنه بهتره از این شروع کنه. یه البوم خیلی moody و spacy که حس و حال کارهای heavy این گروه رو هم توی خودش مستتر داره.

11. Derek Sherinian - The Blood of Snake : همکاری اراذلی مثل Derek Sherinian, Yngwie Malmsteen, John Petrucci , Zakk Wylde و ... شده این آلبوم. از دستش ندید.

12. Guns N Roses - Use Your Illusions 1 and 2 : این هم به خاطر همه خاطرات و nostalgia و ...

13. Slayer - Seasons in The Abyss : یکی از آلبومهای خیلی خوب Speed Thrash . من کمتر پیش میاد یه البوم کامل از این گروه رو بتونم پشت سر هم گوش بدم ولی این آلبوم رو حتما پایه ام! (:

14. Iron Maiden - The 7th son of The 7th Son : از نظر اکثریت شاهکار این گروه البوم کلاسیک Number of The Beast به حساب میاد. ولی من این یکی رو ترجیح میدم. به نظرم آلبوم پخته تر و Epic تریه. لااقل فعلا که اینطور فکر میکنم!

15. Roger Waters - Amused to Death : شاید تنها کاری که واترز تنها کرده و جای خالی گیلمور توش احساس نمیشه. شاهکار به معنی واقعی. به نظر من از همه آلبومهای پینک فلوید بعد از The wall این آلبوم بهتره. موزیک چند لایه. صداهای پس زمینه. لیریکهای عالی. نوازندگی عجیب و غریب جف بک. همه چیز در بالاترین حد ممکن عالی.

16. Pink Floyd - Animals : به نظر من یه آلبوم مظلوم. بین دو تا شاهکار مثل Dark Side و Wish You افتاده و زیاد دیده نمیشه. ولی من این رو به اون دو تا ترجیح میدم. آلبومی که خدایانی مثل pink floyd بنویسن و الهام بخششون هم خدایی مثل جرج ارول و کتاب animals farm باشه همین میشه دیگه

17. Dream Theater - Images and Words : به اعتقاد خیلیها بهترین آلبوم این گروه. و یکی از Favoriteهای بنده. هرچند بعضی جاهاش یه کم Cheesy میشه ولی اگه با دید دهه 80 بهش نگاه کنی زیاد سخت نمیگیری ((:

18. Marty Fredman - True Obsessions : به نظر من بهترین آلبوم سولوی این آقا. نوازندگی منحصر بفرد و لهجه خاصش رو توی تک تک ترکها میشه دید بدون اینکه حوصله من رو مثل آلبوم Scenes سر ببره!

19. Yngwie Malmsteen - Rising Force: تنها آلبوم خدای این بابا از نظر من. تک تک آهنگهاش عالین. حیف که از همین آلبوم به بعد داره خودش رو فقط تکرار میکنه. لااقل از نظر من.

20. John Petrucci - Suspended Animation : این هم یه آلبوم بی کلام دیگه. باز از اون مواردیه که همه آهنگهاش برای من دوست داشتنین.

در خاتمه تمام حرفهای بالا نظرات شخصی منه و ممکنه از نظر شما چرت و پرت باشه. اگه چیزی گفتم که به مذاق بعضیها جور در نیومد خودتون رو ناراحت نکنید!
تا بعد... مطلب را به بالاترین بفرستید:

 
If you're into guitar related/instrumental music do yourself a favor and try out these guys (if you didn't yet of course!)

Andy Timmons
Guthrie Govan
Allan Holdsworth مطلب را به بالاترین بفرستید:

 
یکی از خوانندگان این جا یه کامنت طولانی توی پست مربوط به افکتها، البته به pinglish گذاشتن که چون جوابشون طولانی بود مجبور شدم این پست رو بهش اختصاص بدم. دوستانی که حوصله خوندن این جواب رو ندارن میتونن بیخیال این پست بشن چون چیز خاصی نیست جز یه جواب...

در ابتدا نوشتی که oontor ke man fahmidam shoma tajhizati ke khodetoon darin fek mikonin behtarin ast. مشخصا هر کسی تجهیزاتی که فکر میکنه برای "شخص خودش" مناسبه رو بهترین میدونه و خریداری میکنه. من هم هیچ وقت یادم نمیاد در مورد حرفهای خودم چیزی جز "نظر شخصی" اطلاق کرده باشم. حالا اینکه من از Ibanez یا Di marzio یا هر امپی استفاده میکنم به این علته که به گوش من "بهترین" هستن. دلیلی نداره از نظر شما اینطور باشه. من اینجا فقط نظرات خودم رو میدم همین و بس. سلیقه های شخصی من هم هیچ کدوم Fact نیستن. فقط Opinion به حساب میان. شخصا یادم نمیاد هیچ وقت اینجا گفته باشم فلان چیز یا فلان کس "بهترین" هستش! چون اعتقادی به کلمه "بهترین" به صورت مطلق ندارم.من فقط نظر شخصی خودم رو در مورد هر چیزی که حال کنم (موزیک، هنر، سینما، جامعه و ...) اینجا مینویسم. حالا اگه شما با این هم مشکل داری که من چرا توی این بلاگ نظر شخصی "خودم" رو مینویسم دیگه خیلی کارت درسته!!

ًبعد نوشتی چرا من راجع به GT8 بیشتر نوشتم راجع به GNX کمتر در نتیجه مطمئن شدی که GNX4 ندیدم یا بی اطلاعم. علی جان شما هر طور بخوای میتونی فکر کنی و تفکر شخصی شما ارتباطی به من نداره همونطور که این که من راجع به چه چیزی چقدر مینویسم هم به کسی ارتباطی نداره و کسی که برحسب چند خط نوشته با "اطمینان" در مورد چیزی صحبت میکنه خیلی راحت میشه گفت که چقدر در قضاوت عجوله.

در مورد این نوشتی که Noise Gate در Digitech بهتر از Boss کار شده و ... که من یادم نمیاد اصلا در مورد noise صحبتی کرده باشم. در مورد Drum Machine و یا بحث گرفتن صدا از نرم افزارهایی مثل Guitar Rig یا Amplitube هم حق با شماست که میشه از PC همه رو گرفت. ولی شما برای تمرین با دوستانت که PC اینور و اونور نمیبری. روی این حساب من گفتم که چیزهایی مثل recorder و drums machine به اهمیت quality خود صدا نیستن... در پایان هم گفتم در "کل" من به "شخصه" GT8 رو ترجیح میدم. ولی اگه همون پست رو بخونی نوشتم :

"حرف آخر. تمام این افکتها، قدرتمند هستن و اینکه شما کدوم رو ترجیح بدید یا انتخاب کنید به فاکتورهایی مثل سلیقه و حوصله شما برای ور رفتن و tweaking برمیگرده."


در انتها هم در مورد امپهای ترانزیستوری صحبت کردی و اینکه گروهی مثل متالیکا با امپهای ترانزیستوری میزنه. من نمیدونم این حرف رو از کجا آوردی ولی محض اطلاع شما متالیکا تا آلبوم Master of Puppets با امپهای Marshall JCM 800 بیشتر کار کرد. از سال 86 و آلبوم Master of Puppets به بعد هم بیشتر با امپهایی مثل Mesa Boogie Mark2c Plues, Mesa Boogie Mark 4 , Mesa Boogie Triaxis , Mesa Boogie Rectifier. جدیدا هم که گاها با Diezel یا Krank هم کار میکنن که تمام این امپها لامپین. تنها امپ ترانزیستوری که گاها استفاده میکنن Roland JC 120 بوده و هست که اون هم برای کارهای Clean استفاده میشه نه دیستورت. من به شخصه تنها گیتاریست صاحب سبک و معروفی که با امپ های ترانزیستوری مدت زیادی کار کرد رو Dimebag Darrell میدونم که تازه اون بنده خدا هم آخریا با امپهای Krank لامپی میزد.

در پایان هم در مورد رک بودنتون از من عذرخواهی کردین. دوست عزیز به هیچ وجه نیازی به شرمندگی از رک بودنتون نیست. رک بودن اخلاق بسیار خوبیه و من اون رو بسیار میپسندم. چیزی که توی پستت نمیپسندم زود قضاوت کردن و حکم دادنته نه رک بودن.
برات آرزوی موفقیت میکنم
تا بعد... مطلب را به بالاترین بفرستید:

 
Beware of Fakes

بعد از مسائل یکی دو هفته اخیر در باب تحقیق در مورد میکروفونهای Shure و اختلاف مدلهای Real و مدلهای Fake ش و کلی تعجب دیروز بار دیگر به قدرت چینی ها ایمان آوردم
دیروز چند تا از دوستان یه گیتار Gibson Le sPaul آورده بودن که من ببینم. با قیمتی مناسب و دور و بر 1 میلیون (البته دسته دو و بسیار تمیز) البته من زیاد گیتاریستی نیستم که توی فاز گیبسون باشم و بیشتر گیتارهای مدرن مثل Ibanez یا Music Man یا ESP و ... رو میپسندم. ولی خوب به هرحال اسم گیبسون میتونه پای هر کسی رو سست کنه. اون هم با این قیمت ((:

اما مساله جالب این که گیتار با اینکه بسیار تمیز بود و حتی از نظر playability هم قابل قبول بود و حتی سریال نامبر و made in usa هم پشت دسته اش حک شده بود و خلاصه نهایت شباهت ممکنه ولی در نهایت یه گیتار fake بیشتر نبود. با دید خوش بینانه یه fake خیلی خوش ساخت!

اینجا میتونید یکی از عکسهاش رو ببینید. اینجا هم عکس سردسته یه گیبسون درست و حسابی رو

اما مواردی که میتونه کمکتون کنه که یه gibson قلابی و fake رو تشخیص بدین:

1- گیبسونی که case نداشته باشه احتمال fake بودنش زیاده (این هم نداشت)
2- کلمه Gibson روی سردسته با زاویه مایل نوشته میشن. به نحوی که حرف G تقریبا مماس با tuner سیم D قرار میگیره
3- روی Truss Rud یه plate قرار داره که plateهای گیبسون کلا شبیه یه زنگ (ناقوس) هستن. این Plateها در گیبسون های اصل همیشه 2 تا پیچ دارن نه 3 تا پیچ. در ضمن هیچ وقت کلمه Gibson به صورت عمودی روی این plate نوشته نمیشه

خلاصه که چینی ها ترکوندن. من مطمئنم هر کسی نمیتونه این موارد رو detect کنه و خیلی راحت ممکنه بکنن تو پاچه اش. اینه که این پست رو برای گیبسون دوستان گرامی نوشتم که به یادگار بمونه ((: اگه شما هم تجربه ای در این موارد دارید بگید بد نیست
تا بعد...

Labels: Fake, Gibson, Guitar

مطلب را به بالاترین بفرستید: