سال ۲۰۰۸ برای من که یه پا movie junkie به حساب میام خیلی سال خوبی نبود. تا اینجا که بیشتر فیلمهایی که دیدم خیلی چنگی به دل نزده. علی الحساب مواردی که امسال خوشمان آمد عبارتند از

Elegy : با بازی سر بن کینگزلی و پنلوپه کروز. کلا کروز رو به خاطر بازی توی فیلمهای اروپاییش بیشتر دوست دارم تا فیلمهای هالیوودیش ولی این فیلم رو بسیار پسندیدم. شاید واسه اینکه اون حالت fragment of life بودن فیلمهای اروپایی رو داشت و فیلم realestic تری بود. 

Dark Knight : یه اکشن خیلی خوش ساخت. با بازی فوق العاده heath ledger خدابیامرز. البته تعریف از این فیلم یه جورایی دیگه کلیشه شده ولی به نظر من اوج هنر این فیلم این بود که یه داستان super hero ای رو کاملا منطقی پیاده سازی کرد و میشه به عنوان یه اکشن جدی بهش نگاه کرد. thumbs up for chris nolan. البته با تمام این حرفها رتبه ای که توی سایت وزینی مثل imdb به دست آورده به نظر من یه خورده زیادشه. امان از این جو گیری که انگار همه جای دنیا مثل همه

Wall-E : بر خلاف این رفیقمون من بسیار از دیدن این انیمیشن لذت بردم. از فرم حرف زدن احمقانه wall e گرفته تا داستان جواد و کلیشه ایش تا هر چیز دیگه. مخصوصا فرم چاق شدن آدم هاش ((: حالا هر چی دلتون میخواد فکر کنین ((: !

Labels: Movies, review

مطلب را به بالاترین بفرستید:

 

یکی از نوازنده های جدید موسیقی متال که به اعتقاد من فرم کاری جدید و خاص خودش رو داره کسی نیست جز Mark Morton گیتاریست گروه امریکایی Lamb of God. مارک در کنار این گروه جزو پیشتازان موسیقیی هست که در دهه 90 و اوایل قرن 21 به new wave of american heavy metal معروف شده.

مارک مورتون در کنار willie adler گیتاریست دوم گروه موزیکی رو مینویسه که بیشتر بر پایه Riffهای گیتار پایه گذاری شده. هرچند توی آلبوم آخر گروه، Sacrament مقدار بیشتری به ملودی و سولو پرداخته شده ولی درکل lamb of god گروهیه که بیشتر به grooveها و ریفهاش معروفه تا نوازندگی سولو. با این حال تقریبا تمام سولوهایی که توی آلبوم sacrament میشنوید رو مارک اجرا کرده. توی سولوهاش هم بیشتر از گامهای pentatonic و harmonic minor استفاده میکنه که انتخاب مناسبی برای یه نوازنده متال به حساب میاد.

تجهیزات مورد استفاده مارک مورتون در درجه اول گیتار Jackson Dominion MM1 هستش که Signature عرضه شده از سال 2007 از طرف کمپانیه جکسونه. پیکاپهای seymour duncan 59. بدنه گیتار از چوب mahogany با لایه خارجی flamed maple و قابلیت split کردن پیکاپهای هامباکر از جمله امکانات گیتاره.

برای ساخت دیستورشن مورتون از امپلی فایرهای Mesa/Boogie Mark IV استفاده میکنه. اون دو تا از این امپها رو به دو تا کابینت 4x12 وصل میکنه. سایر تجهیزاتش عبارتند از یه پدال overdrive و tuner از کمپانی boss. پدال wah از شرکت dunlop و یه dbx compressor. و در پایان یه پدال phaser از mxr.

روی stage از 9 کابینت 4x12 استفاده میشه که فقط 2 تای اونها به امپها وصل هستن و باقیشون جنبه نمایشی دارن. این ترکیبیه که سالهاست در اجراهای این گروه استفاده میشه. شاید خالی از لطف نباشه که بگیم willie adler گیتاریست دوم گروه که برادر کوچک درامر گروه chris adler هستش هم از امپهای mesa/boogie mark iv استفاده میکنه ولی با کابینتهای Framus و گیتارهای esp eclipse signature خودش که از سال گذشته عرضه شد.

lamb of god که در ابتدای کارش با عنوان burn the priest فعالیت میکرد طی 10-15 سال فعالیتش به خوبی تونسته خودش رو از یه گروه underground به یه گروه پیشرو و صاحب سبک تبدیل کنه و همونطور که میدونید توی تورهای آخر سال گذشته اش در کنار گروههای بزرگی مثل ozzy osbourne , Megadeth و Slayer تور داده.

آلبوم بعدی گروه که wrath نام خواهد داشت فوریه 2009 به بازار میاد.
آهنگهای پیشنهادی من از lamb of god برای گوش کردن:

Sacrament
Hourglass
Now You've got something to die for
Walk with me in hell
redneck

تا بعد...

Labels: jackson, lamb of god, mark morton, MesaBoogie, new wave of american heavy metal

مطلب را به بالاترین بفرستید: