ملت يه بابايي که به نظر من يه loser به معنای واقعیه و ظاهرا هم از این خواننده های مجاز وطنیه آهنگ One Last Time گروه Dream Theater رو برداشته و به اسم خودش تمومش کرده . من این موضوع رو خیلی وقته میدونم ولی علتی که باعث شده این پست رو اینجا بزنم اینه که دو تا اتفاق افتاده : اول اینکه خبر این قضیه به Message Boardهای جان پتروچی و مایک پورتنوی رسیده و ملت اونجا کلی کف کردن ((:‌ و دوم اینکه سایت رسمی این بابا رو گیر آوردم . آدرسش اینه . اگه حال کردین یه نگاه به سایتش بندازین مخصوصا اون OFFICIAL نوشتنش من رو کشته که نوشته OFICCIAL !!!‌ واقعا به وجود این هنرمندان !! باید افتخار کرد ((: توی قسمت آهنگهاش هم آهنگ بارون رو که به صورت سمپل گذاشته دانلود کنید تا عمق فاجعه دستتون بیاد . کل ملودی و Chord progression رو دزدیده. اگه اصل کامل آهنگ هم گیرتون بیاد خواهید شنید که پیانوی آخر اهنگ رو هم دزدیده و زده . منتها ساده شدش رو ! چون عرضه نداشته اون طور دقیق و تکنیکال بزنه!!‌ من چون سایتشmessage board نداشت بهش یه میل زدم البته میدونم پررو تر از این حرفهاست که به روی خودش بیاره . کسی اگه حال داره بهش میل بزنه اگه کسی هم این کاره است سایتش رو هکی چیزی کنه به نظر من که حقشه ((: خلاصه check it out
تا بعد... مطلب را به بالاترین بفرستید:

 
خب اين پست رو اختصاص ميديم به يه بحث روي پيکاپهاي گيتار - در ادامه سوالهاي توي کامنتها رو تکميل ميکنيم (اگه عرضه داشته باشيم) و آخر سر هم يکي دو تا خبر کوتاه
۱- پيکاپ جزيي از اجزاي سازهايي مثل الکتريک گيتار - بيس و يا ويولن الکتريکه که وظيفه اصلي اون دريافت تکانه ها يا ارتعاشهاي مکانيکي سيمها و تبديل اون به سيگنالهاي الکتريکيه تا به اين وسيله بشه اين سيگنال ها رو تقويت - افکت گذاري و ضبط کرد.
يک پيکاپ درواقع چيزي نيست به جز يک مگنت که دورش رو با سيمهاي فلزي به خوبي سيم پيچي کرده باشنش. درواقع يک آهن رباي الکتريکي‌! پيکاپ چون نزديک به سيمها قرار داده ميشه در نتيجه ميدان مغناطيسي اون شامل ارتعاش سيمها خواهد شد. سيگنالي که بر اساس لرزش مکانيکي سيم به صورت الکتريکي توليد ميشه داراي فرکانس مشابه سيم خواهد بود و درنتيجه قابل ضبط شدن و تقويت ميشه.
معمولا کمپاني هاي مختلف گيتارسازي خودشون نقش ساختن پيکاپ رو هم برعهده دارند اما هستن کمپاني هايي که به صورت حرفه اي به ساخت پيکاپ ميپردازن که از معروف ترين اين کمپاني ها ميشه به سه مورد زير اشاره کرد:
di marzio
EMG
Seymour Duncan
این سه کمپانی از بزرگترین تولیدکننده های پیکاپ هستن که بسیاری از نوازنده های معروف با اونها میزنن. البته خود پیکاپها هم میتونن output های متفاوتی داشته باشن که میزان توان پیکاپ رو تغییر میده . این مقدار میتونه بین یکصد میلی ولت تا یک ولت rms باشه که برای پیکاپهای خیلی قوی مصرف میشه. تغییر این میزان هم بیشتر بستگی به جنس مگنت استفاده شده در پیکاپ داره.
یکی دیگه از تقسیم بندیهای پیکاپ حالتهای humbucking یا single coil بودن پیکاپه
اصولا به این علت که در هنگام دریافت ارتعاش سیم ، نویزها و صداهای اضافی که عموما در فرکانس های ۵۰ الی ۶۰ هرتز دیده میشن - و تا حدودی هم میشه با eq حریفشون شد - هم دریافت میشن پیکاپهای humbucker ابداع شدن. در حالت humbucking دو پیکاپ تک یا single coil به صورت قرینه کنار هم قرار میگیرن که باعث دفع نویز میشن. این تکنیک اولین بار در گیتارهای کمپانی گیبسون در مقابل پیکاپهای single coil گیتارهای فندر استفاده شد.
نوع دیگه ای از تقسیم بندی هم تقسیم بندی active یا passive بودن پیکاپهاست که خیلی ها در موردش سوال دارن.
اصولا پیکاپها چیزی جز یه آهن ربای الکتریکی نیستن . اکثریت پیکاپها با میدان مغناطیسی ایجاد شده این آهن ربا کار میکنن و در دنیا هم فوق العاده محبوبن . اما پیکاپهایی هستن که با استفاده از یک source خارجی برای ایجاد این میدان به صورت الکتریکی فعال هستن که دارای gain خیلی بیشتری بوده و صدای فوق العاده قوی تری ایجاد میکنن که بیشتر مناسب سبکهای متاله . البته این پیکاپها هم مخالفان خاص خودشون رو دارن که معتقدن این پیکاپها صدای واقعی ساز رو از بین میبرن و به جز دیستورشن سنگین کار دیگه ای نمیشه باهاشون کرد که باید گفت تقریبا هم همینطوره.
کمپانی EMG یکی از تولیدکنندگان این پیکاپهاست. بیشتر محبوبیت پیکاپهای اکتیو در بیس دیده میشه تا گیتار الکتریک یا ویولن.
اما یه سری از نوازنده های معروف brand های مختلف پیکاپ :
Di Marzio : Yngwie J. Malmsteen, John Petrucci, Steve Morse, Steve Vai, Joe Satriani , Marcel Coenen
Seymour Duncan : Dave Mustaine, Slash, George Lynch
EMG : David Gilmour, Jeff Hanneman , Kerry King , Kirk Hammett , Zakk Wylde, James Hetfield
---------------------------------------------
۲- یکی از دوستان پرسیده بودن که ریچی سامبورا رو به عنوان یکی از نوازندگان swing‌میشناسن . اولا که دوست من swing یکی از سبکهای زیرشاخه Jazz‌و Blues‌به حساب میاد که معمولا بندهای سویینگ اعضای خیلی زیادی هم دارن و فقط محدود به گیتار نمیشن (همونطور که جز و بلوز هم محدود به گیتار نیست) سامبورا هم به اعتقاد من هیچ ارتباطی به این سبک نداره
۳- دو تا خبر:
خبر اول اینکه گروه Megadeth که حدود ۱ ماه دیگه هم میاد دبی دوباره نوازنده بیس خودش رو عوض کرد. البته این بار خیلی مسالمت آمیز. نوازنده بیس جدید گروه James LoMenzo خواهد بود که سابقه همکاری با White Lion و Black label Society (در کنار Zakk wylde ) رو داره . ظاهرا اولین حضور او با دار و دسته ماستین در دبی خواهد بود
خبر دوم اینکه تهیه کنندگی آلبوم بعدی متالیکا رو Rick Rubin برعهده خواهد داشت و بالاخره بعد از سالها باب راک از مقام تهیه کنندگی گروه کنار رفت. باب راک از سال ۹۱ و ضبط آلبوم metallica که از نظر تجاری موفق ترین آلبوم گروه بوده تا آخرین آلبوم پای ثابت تهیه کنندگی بود و بسیاری این تغییر رو با خوشحالی مورد استقال قرار دادن
تا بعد... مطلب را به بالاترین بفرستید:

 
خب اين هم يه نيمچه گزارش از کنسرت Dream Theater در شهر بانکوک تایلند.

*** محل برگزاری کنسرت یه جایی بود به اسم Impact Arena‌ که یه مجموعه ورزشی نمایشی بود که سرپوشیده بود و از نظر ابعاد هم یه چیزی تو مایه های ۱۰-۱۲ هزار نفر توش جا میشدن. ما که خیلی زود رفتیم به محل مورد نظر چون هم هول بودیم!!‌هم اینکه می ترسیدیم یه اتفاق خارج از برنامه ای بیفته و نرسیم و اینا . خلاصه دوراندیشی! از همون حدود ساعت ۳ که ما اونجا بودیم تا ساعت ۶.۵ که درهای سالن باز شد تمام مدت موسیقی های گروه از اسپیکرهای بزرگ پخش میشد و خلاصه ملت رو آماده میکردن واسه کنسرت . البته تعداد آهنگهای اجرایی محدود بود و تا اونجا که یادمه شامل آهنگهای معروف گروه از آلبوم Images and Words و Scenes From a Memory‌ میشد که اینطور که ما با بروبچس تایلندی صحبت میکردیم ظاهرا این دو تا آلبوم توی اون کشور فوق العاده محبوبن.

*** یه تعدادی خارجی هم دیدیم مثل خودمون ولی بیشتر اروپایی بودن. ایرانی هم ندیدیم فکر کنم اکثر بر و بچس ایرانی سر تور گروه توی ترکیه اقدام کرده بودن که اون موقع ما ۱۰۰ تا گرفتاری داشتیم. به هرحال خارجی ها زیاد نبودن.

*** Merchandise ی که برای فروش از طرف گروه ارائه شد تمام آلبومهای گروه بود +‌ یه تعدادی DVD ولی خنده داری قضیه این بود که Live In Budokan یا Scnes From Newyork در لیست نبودن که این خودش عجیب بود. T-shirt هم فقط یک مدل و اون هم مدل تور Octavarium عرضه شده بود که باز کم بود به نظر من .

*** ورود هرگونه دوربین دیجیتال و هندی کم رو شدیدا گیر میدادن و خلاصه یه بازرسی بدنی خفن شدیم.خلاصه با اینکه جای نشستنمون خوب بود - ردیف سوم سمت راست استیج محل ایستادن پتروچی - ولی به دلیل ضبط شدن دوربین تا بعد کنسرت عکس درست حسابی نشد بگیریم .

*** اجرا با ۱۵ دقیقه تاخیر شروع شد که به نسبت گروههای ایرانی که یه کنسرت میخوان بزارن کلی تاخیر دارن فوق العاده بود.درضمن نظم و ترتیب صندلی ها و مشخص بودن جاهای نشستن هم عالی بود که باز قابل توجه ما ایرانی ها !

*** متاسفانه دو تا آهنگ اول صدابرداری زیاد مناسب نبود و قیافه جان پتروچی و جوردن رادس که همش به Sound Crew نگاه میکردن و با دست اشاره میکردن که صداشون رو ببرن بالا واقعا دیدنی بود. آخرش هم خود پتروچی رفت و یه کم با Rack ش ور رفت تا صداش درست بشه !! ولی بعد از دو تا آهنگ اول مشکل صدا حل شد.

*** مایک پورتنوی درامز ست جمع و جورتری رو راه انداخته بود. یه چیزی تو مایه های درامزهای قبل از آلبوم Six Degrees... پتروچی هم Rack خودش رو خیلی کوچیک و جمع و جور کرده بود - اونایی که Rack غول بیابونی تور Train of thought‌ رو دیدن میدونن چی میگم .

*** با توجه به اینکه جایی که نشسته بودیم خیلی مناسب بود و باز با توجه به اینکه یه پلاکارد مانندی درست کرده بودیم که Iran Love You و این حرفها چندین بار جان پتروچی متوجه ما شد و از این ارتباط نگاهی کلی مشعوف شدیم !! James LaBrie هم یه بار درست حسابی متوجه ما شد که اون هم بسی حال داد

*** اجرا در پایان با یه سورپرایز همراه بود و اون هم مراسم تولد John Myung بود که براش تولد گرفتن و کیک و شمع و از این برنامه ها. ما هم براش happy birthday خوندیم!

*** دیوونه بازی تایلندی ها در نوع خودش جالب بود. تو ندید بدیدی دست کمی از ما نداشتن ((:

*** بعد از شروع Encore که ما دیدیم یه کم Security شل شده برای خودمون یواش یواش رفتیم جلو و از جلوی گاردهای ردیف اول سر در آوردیم و در نتیجه همه ملت هم پاشدن و عملا وجود صندلی ها بی مورد شد. این سه تا آهنگ آخر حدود ۱-۲ متر با گروه فاصله داشتیم که درنوع خودش قابل توجه بود.

*** اما در پایان Highlight های اجرا . به نظر من باحالترین قسمت اجرای The Spirit Carries on بود که همه فندک و موبایل و این چیزا دستشون بود و خلاصه فضای عارفانه ای!! ایجاد شده بود . اجرای Endless Sacrifice هم با کلی دیوونه بازی و Headbang های John myng !!!‌ جالب بود. من که غیر از زمان Images and words دیگه ندیده بودم این بابا یه تکونی به خودش بده . انگار تولدش بود جوگیر شده بود.

***‌ خلاصه کلام اجرای خوبی بود و جای همه دوستان خالی بود. امیدوارم تور بعدی همه پاشیم بریم یا اونا پاشن بیان ایران !!‌ ((:
تا بعد... مطلب را به بالاترین بفرستید:

 
مطلب را به بالاترین بفرستید: