این پست رو هم طبق قولی که داده بودم اختصاص میدم به یه نیمچه گزارش از اجرای dream theater و cynic در روز 4 جولای در استانبول ترکیه.

1. اجرا در یه شهربازی/پارک انجام شد و از نظر جمعیتی شاید چیزی بالغ به 3000 نفر شاهد اجرا بودن که برای این دو تا گروه که به هرحال آنچنان اسم و رسمی ندارن (بخصوص cynic ) قابل قبوله. به هرحال محل اجرا کاملا packed بود و مشخص بود که اجرا sold out شده.

2. تعداد زیادی از بچه های هموطن رو دیدیم و در کنارشون بودیم که از celebrityها میشه به همایون مجدزاده و اردوان انزابی پور گیتاریست و بیسیست گروه کهت میان اشاره کرد.

3. برای مراسم meet and greet گروه غیر از من و دوستم مهدی که از ایران بودیم تعدادی از لبنان، عراق، قطر و کشورهای دیگه هم اومده بودن که در نوع خودش جالب بود.

4. اجرا با کمی تاخیر شروع شد که ظاهرا علتش تاخیر هواپیمای اعضای band در فرود در استانبول بود. راست و دروغش با ترک هایی که این رو اعلام کردن

5. برنامه ریزی ترکها برای وارد شدن تماشاچیها در یک کلام افتضاح بود. اولا کسانی که از ساعات اولیه روز اومده بودن بارها به خاطر به هم ریختن صف و ترتیب توسط عوامل پارک جاشون رو از دست دادن. و همینطور ما که خیر سرمون vip بودیم و باید زودتر میرفتیم تو با بقیه رفتیم تو! در نتیجه به سختی تونستیم جای جلوی استیج رو به دست بیاریم که دیگه اون داستان بماند. من موندم اینا چطوری پارسال کنسرت متالیکا رو توی یه استادیوم فوتبال برگزار کردن؟! امیدوارم اون به این بی نظمی نبوده باشه با اون همه جمعیت. کار به جایی رسیده بود که خود ترکها هم boo میکردن.

6. اولین بندی که sound check رو شروع کرد دریم تیاتر بود و بعدش که تمام stage چیده شد نوبت به cynic رسید که بنده خداها خودشون اومدن استیج رو برای خودشون چیدن و خودشون sound check کردن و رفتن. یاد بندهای ایرانی خودمون افتادم ((: اونوریها هم انگار سیستم مستضعفین زیاده.

7. از نظر تجهیزات هم یه صحبتی بکنیم، cynic از افکتهای fractal audio axe fx برای دیستورشنهاش استفاده کرد و میکس صدای خیلی خوبی هم داشتن. به نظر من این گروه با سبک خاص خودش واقعا منحصر بفرده و درامر فوق العاده خوبی هم داره. اما DT طبق معمول اکثر مواقع پتروچی از امپهای mesa/boogie mark4 برای دیستورشن استفاده کرد و الحق هم صدای چاق و چله و خوبی داشت. یه موضوع کمدی هم این بود که cabinetهای اصلی پتروچی که صدا رو microphone به pa میداد mesa/boogie بودن ولی باقی cabinetهاش که دکور بودن 4 تا کابینت marshall بود که لوگوی mesa رو چسبونده بودن روش ((: ای بسوزه پدر پول و تبلیغات

8. cynic در حدود 1 ساعت اجرا داشت و دریم تیاتر بین 2 الی 2 ساعت و 15 دقیقه. اجرای هر دو گروه بسیار خوب و بی نقص بود. شاید جز یه مورد که سیم 2 گیتار کوک C پتروچی برای آهنگ nightmare to remember کوک نبود و مجبور به کوک مجددش شد وسط کار بقیه اوضاع خوب پیش رفت. آخرهای اجرا هم یه جا keytar آقای rudess وصل نبود که keyboard tech ش سریع مشکل رو حل کرد.

9. در پایان Highlightهای این روز واسه من: اول دیدن گروه و صحبت با اعضاشون از نزدیک و گفتن اینکه از ایران اومدم و یه توضیح کوتاه از underground scene ایران واسه پتروچی که با کف کردن طرف همراه بود ((: دوم اجرای nightmare to remember که اصلا فکر نمیکردم اجراش کنن. سوم setlist بسیار خوب گروه که بیشتر old stuff زدن. شاید به خاطر پانزدهمین سال آلبوم awake بوده باشه. سوم اجرای ورژن دموی آهنگ hollow years با chorus طولانی ترش که واسه اکثر جمعیت ناآشنا بود. دیدن قیافه متعجبشون واسه من که خنده دار بود ((: i guess i am a dt freak after allدر مجموع همه چیز خوب پیش رفت. البته به جز پا درد آخر شب واسه بالای 12 ساعت سر پا بودن که ارزشش رو داشت ((:

10. در پایان ست لیست:
IN THE PRESENCE OF ENEMIES PT.1.
BEYOND THIS LIFE
MISUNDERSTOOD
A NIGHTMARE TO REMEMBER
HOLLOW YEARS
CAUGHT IN A WEB
EROTOMANIA
VOICES
SOLITARY SHELL
A RITE OF PASSAGE
PULL ME UNDER
-----------------------------------------
MEDLEY:
I. METROPOLIS
II. LEARNING TO LIVE
III. ACOS: THE CRIMSON SUNSET
تا بعد

Labels: 2009, cynic, Dream Theater, istanbul, review

مطلب را به بالاترین بفرستید:

 
این روزها دیگه کمتر آلبومیه که تا تاریخ عرضه شدنش روی اینترنت leak نشه. موضوع فقط اینه که این اتفاق کی میفته. متاسفانه یا خوشبختانه برای آلبوم جدید گروه Dream Theater با عنوان Black Clouds and Silver Linings این اتفاق چیزی حدود 1 ماه قبل از عرضه این آلبوم افتاده (تاریخ عرضه رسمی 23 جونه، باز وضعشون از opeth که دو ماه زودتر leak شدن بهتره).
این پست به سنت چند سال کار این بلاگ به review این آلبوم میپردازه که از نان شب واجبتره!!((:

قبل از هر چیز باید بگم این review تا جایی که میتونستم بی نظر و بعد از چندین بار گوش کردن آلبوم داره انجام میشه و سعیم بر این بوده و هست که صرف نظر از علاقه خودم به این گروه کاملا بی طرفانه و بدون جو گیری ناشی از شنیدن دفعات اول بنویسمش. در نتیجه چند روزی فرصت دادم و درست حسابی کار رو گوش کردم تا برسم به الان

- آلبوم دارای 6 ترکه که ترک لیستش رو توی چند تا پست پایینتر میتونید پیدا کنید. مثل اکثر آلبومهای دیگه گروه زمان اکثر آهنگها طولانیه. Mike Portnoy درامر گروه مدتی پیش گفته بود این آلبوم شامل 4 آهنگ Epic و طولانی و 2 آهنگ Single با ساختار ساده تره که دقیقا این موضوع به وقوع پیوسته.

اختلافهای اساسی این آلبوم با آلبومهای اخیر گروه (Octavarium , Systematic Chaos و Train of Thought ) که آلبومهایی هستن که بیشتری انتقادها بهشون وارد بوده به نظر من به شرح زیره:

1. مهمترین اختلاف اینه که گروه توی این آلبوم سعی کرده به سبک خودش موزیک بنویسه نه اینکه Inspirationهاش رو از گروههایی مثل Muse, Opeth, Metallica, Evanescence و ... بگیره. چیزی که توی دو سه آلبوم آخر گروه شامل 2-3 ترک در هر آلبوم میشد. مواردی نظیر Never enough, Panic Attack, Prophets of War, Forsaken که هنوز هم باهاشون کنار نیومدم و فکر نکنم بیام. درنتیجه این آلبوم مجددا از اون کارهاست که میتونم بدون اینکه آهنگی رو skip کنم همش رو گوش بدم.

2. از نظر Production این آلبوم صدای خیلی بهتری به نسبت Systematic Chaos داره ولی به نظر من با Octavarium با اون صدای فوق اعلاده و 3Dش! قابل قیاس نیست. Guitar tone توی این آلبوم بیشتر از امپلی فایرهای Mesa Boogie Mark 2C Plus و Mesa Boogie Mark 4 و Mesa Boogie Lonestar گرفته شده که خوب دوستانی که آشنایی دارن میدونن به نسبت rectifier roadking های آلبوم octavarium یا train of thought صدای سنتی تر و دهه هشتادی تری دارن.

3. یه موضوع خوشحال کننده دیگه واسه من اجرای سولوهای خیلی موزیکالتر و کمتر "فقط تکنیکال" تر در این آلبوم بود. حجم سولوهای گیتار بسیار طولانی تر از 1-2 آلبوم اخیر گروه بود و مشخص بود سولوها خیلی بافکرتر زده شده تا اینکه با یه improvise خیلی تکنیکال روبرو باشیم (Dark Eternal Night توی آلبوم قبلی یه نمونه افتضاح سولو زدن بود به نظر من)

4. مایک پورتنوی توی این آلبوم کمتر به امر خطیر خوانندگی پرداخته و بیشتر به درامز زدنش رسیده. هرچند هنوز یه جاهایی حضور پر رنگی داره ولی من اینجا بیشتر تونستم تحملش کنم تا آلبوم قبل. مخصوصا اون پارت مشابه rap خوندنش تو prophets of war! ((:

5. متاسفانه باز زیاد خبری از bass توی این آلبوم نبود. از نظر bass lineها این آلبوم به نسبت قبلیها ضعیفتره. John Myung Where are you?

6. رادس از پیانو بیشتر استفاده کرده و in my book پیانو + جوردن رادس همیشه دوست داشتنیه. ضمنا توی این آلبوم کمتر سولوی چرت زده و بیشتر فضاسازی کرده که باز برای من دوست داشتنیه.

7. هرچقدر melody vocals ها و خوندن laBrie توی این آلبوم خوب و ردیفه، lyricها بچه گانه و ضعیفن. این آلبوم برخلاف Systematic Chaos از لیریکهای "real" و وقایع جدی به جای fantasy بهره برده ولی به نظر من بسیار بسیار بد نوشته شدن. شاید به جز Wither هیچ کدوم از ترکها از نظر lyric حتی خوب هم نباشن. چه برسه به عالی.

8. DT توی 2-3 آلبوم آخر داشت تبدیل میشد به یه گروه کاملا متال با سولوهای تکنیکال! که این مورد علاقه بعضیها هست. ولی من هنوز عاشق آهنگهای progressive rock گروه مثل take the time و under a glass moonم. این آلبوم شاید از نظر تعداد ریفهای سنگین و به یاد موندنی ضعیفتر از دو سه تا قبلیها باشه ولی از نظر progressionها و میزان نوازندگی گیتار آکوستیک و time changeها و این موارد عالیه.

اما یه review سریع از Trackها:

1. Nightmare to Remember: یه epic song تیره و طولانی راجع به تصادف رانندگی پتروچی در کودکی. به احتمال زیاد با baritone و کوک C زده شده. قبلا راجع بهش صحبت کردم. آهنگ بسیار قابل قبولیه بخصوص پارت clean وسطش که جزو بهترین ملودیهایی که گروه تا به حال نوشته. 8.5/10

2. Rite of Passage: اولین single آلبوم. یه اهنگ سر راست و با یه ساختار ساده و استاندارد.کوک گیتار D standard به نظر میاد. (لااقل از روی کلیپ) لیریک نسبتا خوبی داره و بحث بیشتر در مورد فراماسونری و نظم نوین جهانیه. Chorus خوب و سولوی گیتار بسیار خوبی داره ولی سولوی کیبرد مرخصه. به عنوان یه single بد نیست. 7/10

3. Wither: تنها power ballad آلبوم و کوتاهترین آهنگ با 5 دقیقه زمان. به نظر من میتونست اولین single البوم باشه چون واقعا یه سر و گردن از rite of passage بالاتره. ملودیها بسیار خوب و خوندن laBrie کاملا مناسب همچین آهنگهاییه. 8.5/10

4. Shattered Fortress: تکمیل کننده و پایان بخش آهنگهای مربوط به ترک الکلیسم آقای پورتنوی. این آهنگ به تنهایی شاید زیبا نباشه چون مجموعه ای از ایده های ترکهای قبلی گروهه ولی finale خیلی خوبیه برای اون ترکها. آروم کردن پارتهای سریع Glass Prison یا سریع کردن پارتهای repentence و موارد مشابه کار رو جالب کرده. سولوی کیبرد و گیتار به نظر من هر دو خوبن. 8/10 به خاطر اینکه بعضی جاها transitionها یه خورده جالب در نیومده.

5. The Best of Times: تنها آهنگ گروه که کمی بوی گروههای دیگه رو میده. شباهت آهنگ به کارهای Rush دیده میشه ولی از اونجا که DT همیشه حتی در روزهای Image and words به rush نزدیک بوده its ok by me ! این آهنگ بهترین سولوی این آلبوم و یکی از بدترین لیریکهای این آلبوم رو داره. کار رادس رو توی این آهنگ بسیار میپسندم ولی شاید اگه 3 دقیقه سولوی آخر پتروچی نبود این آهنگ اینقدر به چشم نمیومد. 8.5/10

6. The Count of Tuscany: با زمان 19 دقیقه ایش اصلی ترین آهنگ این آلبومه.از نظر موسیقی این آهنگ در یک کلام فوق العاده است. و از نظر لیریکال در یک کلام افتضاح! عملا توی این آهنگ تلفیقی از Dream Theater, Liquid Tension experiment, Neal Morse, Transatlentic, Pink Floyd, Megadeth و خیلی چیزهای دیگه میشه شنید. به نظر من بهترین Epic گروهه به نسبت Octavarium و In The Presence of Enemies. پارت پایانی آهنگ در یک کلام outstanding اه. 10/10


درکل به این آلبوم 8.5/10 میدم. باید دید در گذر زمان میتونه خودش رو خوب حفظ کنه یا پایینتر میره. ولی در بهتر بودنش از 3 آلبوم قبلی گروه شکی نیست. از نظر موزیک بسیار بهتر ولی از نظر لیریک بسیار ضعیف. شاید اگه وقت بیشتری صرف نوشتن این آلبوم میشد با یه کلاسیک طرف میبودیم. پرکاری بیش از حد هم معایب خودش رو داره ((:

تا بعد...

Labels: 2009, black clouds and silver linings, Dream Theater, review

مطلب را به بالاترین بفرستید:

 

Cant stop listening to two new leaked songs off "Black Clouds and Silver Linings".

1. A Nightmare to remember: great epic journey, starts heavy with a signature DT Riff and with a gothic vibe that is kinda new to DT. the middle section of the song is one of the most melodic and catchy parts that they've ever written. the lyrics reminds me of 6 Degrees album. and in the closing minutes you can hear MP's blast beats! (you heard right! blast beats!). I think MP loves opeth music.

2. A Rite of Passage: Catchy single, The intro kinda reminds me of home, (like that song this one is in D Tuning as well). The first verse is something new to DT again. awesome solo and great chorus. as a single this song destroys "Constant motion" from previous album.

Between two songs my favorite is definitly "A Nightmare to Remember". a fresh epic with old DT formulas. Can't wait to hear the rest of the album in better quality

Labels: black clouds and silver linings, Dream Theater, review

مطلب را به بالاترین بفرستید:

 


آلبوم دهم گروه دريم تياتر كه دومين آلبوم اين گروهه كه توسط كمپاني roadrunner عرضه خواهد شد با عنوان BLACK CLOUDS & SILVER LININGS در تاريخ 23 ماه جون به بازار عرضه ميشه. ترك ليست آلبوم

1. A Nightmare to Remember
2. A Rite of Passage
3. Wither
4. The Shattered Fortress
5. The Best of Times
6. The Count of Tuscany

به نظر من تعداد تركهاي آلبوم ميتونه معرف تعداد بالاي آهنگهاي طولاني باشه. به عبارتي لااقل دو ترك بالاي 15 دقيقه رو ميشه انتظار داشت (i love it ) و از طرفي كاور آلبوم بسيار يادآور آلبوم awake هست. لااقل براي من.

عكس زير هم تجهيزاتيه كه براي ضبط گيتارهاي اين آلبوم استفاده شده. ظاهرا تا حدودي صدايي نزديك به systematic chaos رو خواهيم شنيد. mesa/boogie mark 2CPlues و mesa/boogie Mark 4B براي ديستورشنها و Mesa/Boogie lonestar براي كلين.

ديدن پدالهايي مثل ibanez Gemini و Ernie ball Volume و mxrها هم خالي از لطف نيست


توي اين لينك هم ميتونيد خلاصه و preview كوتاهي كه هفته گذشته مايك پورتنوي تو برنامه راديويي eddie trunk پخش كرد بشنويد

i cant fcuking wait

Labels: 2009, Dream Theater, New Album, Progressive Music

مطلب را به بالاترین بفرستید:

 

حدود 1-2 هفته پیش با تلاشها و مجاهدتهای بسیار موفق شدیم بالاخره به برکات اینترنت پر سرعت!! ملی موفق شدیم dvd جدید گروه dream theater موسوم به Chaos in Motion رو دانلود کنیم! توی این پست بنا به سنت قدیمی این وبلاگ یه نیمچه بررسی و review ی داریم روی این دی وی دی.

دوستانی که با این گروه بیشتر آشنا هستن میدونن که اعضای اون "بسیار" پرکارن و هر سال اگه آلبومی / سولو آلبومی / side projectی یا دی وی دی اجرای زنده ای چیزی ندن اون سال نمیگذره. این مساله به خودی خود میتونه مزایا و معایب خودش رو داشته باشه

اما از اصل داستان دور نشم و بیام سراغ دی وی دی جدید این گروه که از تور جهانی آخر گروه در ساپورت آخرین آلبومشون Systematic Chaos تهیه شده

اولین نکته اختلاف این dvd با سه dvd قبلی گروه Scenes from newyork, live in budokan, score هستش که برخلاف اون 3 دیسک که به اجرای یه شب پرداخته بودن توی این dvd شما با مجموعه ای از اجراها توی شهرهای مختلف در طول تور یک سال و یک روزه! گروه طرف هستین. از بانگکوک تایلند تا تورنتو تا امستردام و سایر شهرها. خود این موضوع باعث شده که بعضی از آهنگها چه از نظر فیلم برداری و چه از نظر کیفیت صدا به نسبت بعضی دیگه از آهنگها در سطح پایینتری قرار بگیرن تا جایی که بعضی از جاها شما احساس میکنین که دارید به یه bootleg نگاه میکنید نه یه official dvd. که این موضوع ظاهرا طبق گفته portnoy درامر گروه عمدا انجام شده تا احساس تنوع به بیننده دست بده به نسبت dvdهای قبلی (خوب مگه مجبورین هر سال dvd بدید؟ D: )

موضوع دیگه استفاده از sequenceهای پشت صحنه اجرای گروه بین آهنگهاست که باز کمی تفاوت داده به کار. یه جورایی من رو یاد Killadelphia اجرای زنده گروه lamb of god میندازه که بین آهنگها یه گریزی به مصاحبه و پشت صحنه و این داستانها میزنه.
کلا توی این dvd تلاش شده تا به عنوان بیننده و fan اطلاعات بیشتری به نسبت dvdهای قبلی در کنار دیدن اجرای آهنگها داده بشه. از مقدار غذای مصرفی کل تیم تور گروه تا میزان تجهیزات و ... که توی bonus dvd بهش پرداخته شده تا مسخره بازیهای اعضای گروه سر مسائلی مثل rock juice !! یا پرداخت حقوق به crew که دیدنش خالی از لطف نیست.

در مجموع دیدن این دی وی دی به طرفدارهای خوره این گروه پیشنهاد میشه ولی اگه یه طرفدار معمولی هستین اگه ندیدید هم چیز خاصی از دست ندادید بخصوص که از نظر کیفیت صدا برداری و فیلم برداری اصلا قابل قیاس با Score نیست. همونطور که قبلا ذکر شد اعضای گروه سعی کردن حال و هوایی مشابه دی وی دی سال 97 گروه five years in livetime به دست بیارن که به نظر من کاملا موفق بودن.

از نظر کیفیت اجرا هم در مورد سازها که مثل همیشه اجراها قابل قبوله منتها بعضی جاها به علت عدم کیفیت مناسب صدا بعضی چیزها توی ذوق میزنه. وکالز بعضی جاها بسیار خوب و بعضی جاها هم بسیار ضعیف بود (به خصوص blind faith - که آهنگ خوبی هست و کم هم اجرا شده. متاسفانه) و اما ست لیست:طبق معمول سعی شده که توی این dvd ترکهایی که توی اجراهای قبلی کمتر دیده شدن یا دیده نشدن + ترکهایی از آلبوم آخر گروه اجرا بشه که خوب میشه گفت موفقیت آمیز بوده. highlightهای این اجرا برای من Lines in The sand و The ministry of Lost souls و medley آخر کنسرت بودن.

ست لیست کامل هم به شرح زیره:

1. Intro/Also Sprach Zarathustra
2. Constant Motion
3. Panic Attack
4. Blind Faith
5. Surrounded
6. The Dark Eternal Night
7. Keyboard Solo
8. Lines In The Sand
9. Scarred
10. Forsaken
11. The Ministry Of Lost Souls
12. Take The Time
13. In The Presence Of Enemies
14. Medley: I. Trial Of Tears II. Finally Free III. Learning To Live IV. In The Name
Of God V. Octavarium

درنهایت اگه بخوام امتیاز بدم 7 از 10

Labels: Dream Theater, Progressive Music, Progressive Nation Tour, review, Systematic Chaos

مطلب را به بالاترین بفرستید:

 
101 قانون موسیقی پراگرسیو - اپیسود 3

۶۸. طرفدارهای علاقه مندان به سبکهای ذکر شده در قانون قبلی رو به روشنفکر نبودن متهم کن.

۶۹. یه کیبرد Kurzweil بخر (البته لابد الان باید بشه یه Korg بخر - مترجم) جوردن با این مدل میزنه، تو انتخاب دیگه ای نداری، از هر Synth دیگه ای هم خوشت میاد مهم نیست. همه به Kurzweil هفت اکتاو 88 کلاویه ای تعظیم کنین

70. تمام افتخار از آن Kurzweil است!

71. با تجهیزاتت پز بده. با زدن و یا خوندنت پز بده. با طول ... پز بده!! با دوست دخترت پز بده!!! با هر چیزی که میشه پز بده. اصلا شده با سگ خونگیت پز بده!!!

72. راستی یه سگ هم بگیر

73. تو اجراهای زنده Air Guitar و Air Drums یادت نره. اینطوری بقیه طرفدارها از استعداد بی نظیرت آگاه میشن.

74. توی نوشتن آهنگ گیر کردی؟ یه پارت بگذار که فقط یک نت با ریتم Gallop تکرار بشه و بگو خواننده چندین بار فریاد بزنه "Enter the Sunnnnnnnnnnn" !!

75. تو ذهنت باشه اگه خواستی عبارت بالا رو با "Father my Adolescency is agony" و یا "The aparation divineeeeee" هم میتونی عوض کنی!

76. منظورت چیه که واسه bass drum از Trigger استفاده نمیکنی؟

77. تو ذهنت باشه. هرچی تند تر = بیشتر Prog! آهنگهای آروم که نمیتونن Prog باشن، مثلا Pink floyd !

78. اگه کسی گفت Pink Floyd یه گروه پراگرسیوه بفرستش به سراغ قانون شماره 1

79. موقع ضبط آلبوم به تمام اعضای گروه، تهیه کننده و مهندس صدا بگو که آهنگ رو به خوبی اجرا نمیکنن و نمیشناسن!

80. حتما روی جلد آلبوم از طرحهای عجیب و غریب و یا اسطوره ای استفاده کن

81. آهنگهای Epic بنویس

82. اگه نمیدونی، epic باید در مورد دوران بزرگسالی، یا در مورد یه اسطوره و یا یه داستان بزرگ در مورد یه Dystopia (مخالف آرمانشهر - اتوپیا) باشه که در اینجا یه شهر یا دنیا یا پیتزا فروشی احمقانه نقش تشبیه به جهان امروز ما رو خواهد داشت!

83. یه عالمrack Equipment داشته باش

84. Rackهای خالی از Equipment هم داشته باش. کسی که نمیبینه توش پره یا خالی

85. آهنگت Intro نداره؟ یه ریف با یه تک نت بزار که همزمان با Snare نتها زده بشن و آکوردها هم با کیبرد عوض شه

86. CDهای موسیقی پراگ رو به دوستایی که پاپ گوش میدن نده. اگه علت رو پرسیدن بگو "وقتی به بلوغ فکری رسید میفهمه چرا ندادم!"

87. اگه یه اجرای زنده داشتی، چه توی یه بار درب و داغون و چه تو بزرگترین استادیومها حتما حواست باشه شنونده بدون شنیدن کلیه مهارتهای نوازندگیت نباید اونجا رو ترک کنه

88. لااقل 5 تا اجرای سولو برای نوازنده های مختلف تو کار زنده داشته باش

89. راستی اگه یادت رفته، موسیقی پراگرسیو یه موسیقی Intelligent برای آدمهای Intelligent و باهوشه

90. راستی، Marillion اصلا پراگ نیست

91. بووووم!

92. آلبومهای جدید از گروههای پراگ قدیمی بخر

93. وقتی دیدی چرت و پرتن و به پای کارهای قدیمیشون نمیرسن اونقد با یه چکش بزن توی سر خودت که از آلبومها خوشت بیاد

94. تو ذهنت باشه که Prog "بد" وجود نداره، فقط Prog "متفاوت" داریم.

95. البته این فقط مربوط به بندهایی میشه که تو دوستشون داری . قانون 1 که یادته؟

96. درصورتی که کنجکاو شدی، Dream Theater سمبل موسیقی Prog Metal بوده و هست. هرچی بیشتر شبیه آلبوم Images and Words باشه بیشتر پراگ محسوب میشه

97. قانون 96 رو خیلی جدی به همه بگو. جای چک و چونه هم نداره

98. کارهای جانبی (Side Project) داشته باش. اونم چند تا. ولی مطمئن باش این کارها شامل یه مشت Jamming روی ریفهای تکراری و پرت و پلا باشن

99. حتما توی یکی از Side Projectهات از مایک پورتنوی به عنوان درامر دعوت کن که حضور داشته باشه

100. اگه نمیتونی پورتنوی رو بیاری، یکی رو بیار که شبیه اون بزنه

101. یعنی تا اینجا رو خوندی؟! میتونستی تو این مدت Metropolis Part II رو تمرین کنی و یا اینکه خودت یه Epic تازه بنویسی. شرم بر تو!!




بالا ترجمه آزادی بود از یکی از پستهای فروم Mike Portnoy درامر گروه Dream Theaterکه چون استقبال شد پارت 3ش رو هم نوشتم. برای دوستان با IQ پایین. کل این داستان طنزه! نه نویسنده اش جدیش گرفته نه من مترجم . پس شما هم جدیش نگیرین.

Labels: Dream Theater, Fun, Progressive Music, Rules

مطلب را به بالاترین بفرستید:

 
۱۰۱ قانون موسیقی پراگرسیو - اپیزود ۲

۳۴. اگه اسم بندت اصلا با عقل جور در نمیاد زیاد خودت رو ناراحت نکن. ۹۰٪ طرفدارات توی برزیل و ژاپن زندگی میکنن در نتیجه میتونی کاملا بیخیال گرامر انگلیسی بشی و بچسبی به موضوع مهم که لیریکس نوشتنه !‌ (قانون پایینی! رو ببین)

۳۵. متنهای عمیق و مبهم بنویس

۳۶. اگه نمیتونی عمیق و مبهم بنویسی حداقل یکی از عبارات زیر رو توی متنهات بیار که ملت به عمق وجودت پی ببرن‌(این رو حیف بود ترجمه کنم همینطوری میزارم)

“I’m staring towards ascension divine, caught in my own revelation, a nightly mystery of soul burning apparition”

“Mornings` gentle caress, a ray of sunlight enveloping the spirit of the sleeper ventriloquist”

“A timid, palatable genocide, turn towards the decline of mankind, the festering wound of ages past changes into the soul-spirit of vestigial sentences”

۳۷. یه ساز غیراستاندارد رو مثل ویولن یا ساکسوفون یا Kazoo (همون کوزه خودمونه؟!) استفاده کن. هرچقدر هم خارج به نظر برسه مهم نیست. پراگ بودن همینه دیگه

38. حتما مطمئن بشو که Bassist گروهت از حداکثر تعداد سیم ممکنه بهره مند باشه. اگه فقط از 3 تا از سیمهای بیس Carvin Custom 11 String سی کیلوییش استفاده میکنه مهم نیست. فقط یه Bass سولو بهش بده بزنه. توی ترک اینسترومنتال آلبوم که وجودش هم ضروریه و الزامی (جلوتر راجع به اینم میگم) فکرشون بکن چه وسعت گامی خواهد داشت روی یه ساز 11 سیم؟

39. یه آلبوم زنده به اسم Live in Tokyo به بازار عرضه کن

40. کسر میزانها رو مدام عوض کن

41. هرکی که میگه این کار رو نکن بگو از موزیک چیزی نمیفهمه و یه موزیسین درست و حسابی پراگ نیست.

42. امپلی فایرت "حتما" باید Mesa Boogie باشه. اگه از دوستات کسی گفت که Marshall هم انتخاب خوبیه بهش بگو صدای امپ تو خیلی نازک و تیزه!

43. حتما این موضوع رو ذکر کن که Metallica اصلا بلد نیست با امپهای Mesa کار کنه. تازه متالیکا اصلا خیلی Unprog هستش!

44. با رفیقات یه بند راه بنداز و کارای Dream Theater رو کاور کن. نصف وقت تمرین رو هم راجع به بندهای پانک حرف بزن و گند بزن بهشون و بگو ملت موزیک تو رو نمی فهمن.

45. آهنگهایی مثل Dance of Eternity, Erotomania, Metropolis Part I رو یه جوری سرهم بندی شده کاور کن. بعد جلوی بقیه گروههای مسابقه battle of bands بزن.

46. وقتی گروهت با اون اجرا توی مسابقه آخر شد، داورها رو سرزنش کن. اونها اصلا نمیفهمن موزیک خوب چیه. وگرنه امکان نداشت یه گروه مزخرف و کسل کننده pop rock رو برنده اعلام کنن

47. اگه میخوای شروع به ساز زدن کنی، با سخت ترین اهنگ ممکنه شروع کن. یادت باشه. این نمایشگر استعدادته. تو هر Forum ی تو اینترنت بگو که با فلان آهنگ سخت کارتو شروع کردی

48. وقتی یه چیزی رو با نصف سرعت اصلیش و تازه کثیف میزنی به همه اعلام کن که من کل آهنگ رو تر و تمیز میزنم.

49. ملت میگن آهنگی که تو قانون 48 میگی زدی رو براشون ضبط کنی تا گوش بدن، ولی خوب تو نمیتونی چون : 1) سیستم ضبطت دیروز تو اسید حل شده 2) اصلا نیازی نیست چیزی رو به کسی ثابت کنی. حرفت کفایت میکنه 3) تو از کامپیوتر سر در نمیاری، (هرچند کل روز پشتشی.) آخه تو داری ساز تمرین میکنی. اونم تمام روز!!

50. Tool "اصلا" پراگ نیست. هر کی گفت هست. بکشش!

51. از آلبوم Falling into Infinity گروه Dream theater متنفر باش. اگه احساس کردی که داری ازش لذت میبری (بیشتر از Train of Thought ) به خودت یادآوری کن که DT دیگه تجاری شده!

52. بهتره که در هر موقعیت مناسبی بگی که DT تجاری شده. منظورم اینه که هروقت اسم این بند اومد موقعیت مناسبیه!

53. John Arch نباش! تاکید کن که Fates Warning قبل از Alder اصلا پراگ نیست!

54. روی stage حرکت نکن و راه نرو. یادت نره که در هیچ شرایطی در یه کنسرت پراگ کسی به تماشاچی اهمیت نمیده. بخصوص اعضای گروه!

55. بهترین آهنگها اونایین که بالای یه ربع ساعت زمان دارن، با اسامی مختلف واسه پارتهای مختلف و سولو برای "همه" اعضای گروه. وقتی میگم "همه" منظورم درامر گروه هم هست!

56. هرکی با قانون بالا مخالفه... فکر کنم تا حالا گرفته باشی چی میگم...((:

57. در هیچ شرایطی به هیچ وجه نگو "Six Degrees of Inner Turbulence" آلبوم خوبیه

58. هرگز اجازه نده کسی بهت بگه Dave Weckl بهترین درامر پراگه. اگه تاکید کردن...نه!نکششون، ولی یه Drum Solo از مایک پورتنوی (مثلا از Live in tokyo) براشون بذار و بگو این یعنی درام زدن خوب . صرف نظر از سبک موسیقی

59. مممم. با این حال بد نیست اسلحه آماده شلیک واسه این بابا داشته باشی

60. آهای درامرها: درام کیت بزرگ و غول!! الزامیه. اگه یه درام کیت 4 تکه دارین با 3 تا سنج آشغال، به درد استیج نمیخورین. حداقل باید یه کیت 5 تکه داشته باشین. اگه نه. پول خرج کنید و سنج و درام بیشتری بخرین

61. نه! 6 تا طبل Tom کافی نیست. باز هم بخرین!

62. با اعضای قدیمی دوباره جمع بشین و آلبومی رو عرضه کنین که ملت تا سالها ازش به بدی یاد کنن (مثل گروه Yes) یا تاکید کنین که آلبوم بعدیتون بازگشت به روزهای اوجه (مثل گروه Queensryche) اگه نشد، بندازین گردن تهیه کننده و کمپانی ضبط!

63. اگه کسی گفت "اگه موسیقی پراگرسیو متال اینقدر خوبه چرا محبوب نیست؟" بگو واسه اینکه این از شعور مردم عادی خیلی بالاتره.

64. استعداد یعنی توانایی تکنیکال زدن. هرگروهی که با سرعت نور سولو میزنه رو اوج استعداد بدون!

65. در جمع اعلام کن که گروهت یه گروه مذهبی نیست. بعد کلی استعاره های مذهبی یا ماورایی در متنهای شعرهات بذار

66. openmind و روشنفکر بودنت رو اشاعه بده. بگو که هرجور موزیکی رو دوست داری. البته به جز سطحهای پایین موسیقی مثل pop, rock n roll, blues, techno, trance و rap

پ.ن متن بالا ترجمه آزادی بود از یکی از پستهای فروم Mike Portnoy درامر گروه Dream Theaterکه چون استقبال شد پارت 2ش رو هم نوشتم (: ، سومیش هم به زودی.
تا بعد...

Labels: Dream Theater, Fun, Progressive Music, Rules

مطلب را به بالاترین بفرستید:

 
۱۰۱ قانون موسیقی پراگرسیو متال. اپیزود 1 :

1. تاکید داشته باشید که تعریف شما از این نوع موسیقی مقدسه و فقط گروههایی واقعا Progressive به حساب میان که شما اونها رو توی این سبک به حساب میارین!
2. هرکسی که با شما در مورد قانون بالا مخالفه رو فاقد شعور و سواد موسیقی بدونین و بهش بگین تو یه هوادار واقعی نیستی
3. موزیک رایج و عامه پسند رو تحقیر کن
4. بر این موضوع که "مردم بیشتر به Chorus آهنگها گوش میدن تا موزیک و ترانه اون" تاکید کن و بهشون بگو واسه این Prog رو درک نمیکنن!
5. هرکسی که باهات در مورد قانون بالا مخالفه رو فاقد شعور و سواد موسیقی بدون و بهش بگو تو یه هوادار واقعی موزیک Progressive نیستی!
6. اگه میخوای یه گروه Prog رو به دوست non-musicianت معرفی کنی سخت ترین و تکنیکال ترین آهنگشون رو پخش کن. یه راست هم برو سر سولوی آهنگ
7. اگه دوستت خوشش اومد تحسینش کن و بگو از عامه مردم که مثل گوسفند فکر میکنن خیلی بیشتر حالیشه
8. اگه نه، برو به 5 !!
9. کلیه ارتباطاتت رو با طرف قطع کن. خلوص نژادی اونقدرها هم که میگن چیز بدی نیست!!
10. از این که درامر گروهت Double Bass داره اطمینان حاصل کن
11. اگه نداره، از گروه بندازش بیرون و یه درامر دیگه بیار. Single Pedal اصلا Prog نیست!
12. تک تک Side Projectهایی که اعضای Dream Theater دادن بیرون رو داشته باش. ولی مستمر بهشون گوش نده
13. اگه یه احمق عامه پسند گوش کن ازت پرسید Prog چیه، بهش یه چیزی توی این مایه ها بگو : " Prog بلوغ جلوه موسیقی و تجربه اندوزی در موزیک راکه" حتما یادت باشه یه چیزی بگی که طرف سوال توی ذهنش باقی بمونه! به هرحال اگه درست هم براش توضیح میدادی چیزی نمی فهمید
14. تاکید داشته باش که موزیک باید پیشرفت داشته باشه و حامل چیز نویی باشه. ولی اگه خودت داری یه آلبوم Prog می نویسی دلیل نداره حتما چیز نویی بدی بیرون
15. هرکی در مورد قانون بالا باهات مشکل داره...آره درست حدس زدی...شماره 5
16. هر وقت اسم یه گروه یا خواننده عامه پسند اومد اعلام کن که Prog برای آدمهای متفکر ساخته شده و موزیک تفکره!
17. یه آهنگ زیر 4 دقیقه نمیتونه Prog باشه. اگه یه آهنگی نوشتی که هر کاری میکنی از 4 دقیقه بالا نمیره یه دوئل سولو بین کی برد و گیتار در گام Phrygian بنویس و هرچی خواستی کشش بده!
18. اگه یه ابله موزیک عامه پسند گوش کن بهت گفت "Shredderها یه مشت خودنمای بی مغز هستن" جواب بده "حداقل بلدن گیتارشون رو کوک کنن. هاها" و با بی اعتنایی از طرف دور شو
19. گروه Spocks Beard اصلا پراگ نیست. اگه کسی میگه هست بکشش!
20. زمزمه کردن ملودی یه آهنگ Prog Metal ممنوعه! اگه همچین آلبومهایی داری که میشه باهاشون زمزمه کرد همشون رو بسوزون!
21. از هر چیزی که قبل از پراگ متال گوش کردن گوش میدادی متنفر باش. اگه ملت ازت پرسیدن چرا؟ بگو "من موزیک خوب میدم. نیازی نداره به عقب برگردم"
22. هر طرفدار موزیک Prog Metal که موهاش رو کوتاه کرد متهم به خیانت و تجاری شدن بکن.
23. معمولا بگو که فقط Prog Metal گوش نمیدی. Jazz هم انتخاب خوبیه
24. آره...انگار 3 تا سی دی جز هم توی کلکسیونت داری
25. هیچ فارغ التحصیل Berklee رو آدم حساب نکن. اونایی که ترک تحصیل کردن بهترن
26. ریفی که در کسر میزان 4/4 باشه که Progressive نیست. حتما سعی کن چیزی بنویسی که یکی در میون بین 4/4 و 8/7 تغییر کنه!
27. اسامی 20 تا گروه رو که نه کارهاشون رو داری نه Prog Fanها میشناسن رو حفظ باش!
28. یه گیتار Ibanez بخر. این دیگه اصلا جای بحث نداره
29. روزی 5 ساعت توی Forumهای متفاوت موزیسینهای مختلف رو نقد کن
30. روزی 5 دقیقه ساز تمرین کن
31. سر کسانی که توی کنسرتها Headbang میزنن داد بزن. اونها شعور درک موزیک ندارن
32. Sus4 دوست توئه! حتما از این آکورد در یه میزان لنگ استفاده کن. اونم با کی برد
33. از اسامی عجیب و غریب برای گروهت استفاده کن. میتونی از کلمات Geekی توی کتابهای گمنام استفاده کنی. مثلا:

Deitronus
-Tarakoch
-Fentaran

یا از کلمات چند سیلابی به صورت تصادفی مثل :

Eternal Twilight Tranquility (از این پراگ تر اصلا نمیشه دیگه!)



پ.ن متن بالا ترجمه آزادی بود از یکی از پستهای فروم Mike Portnoy درامر گروه Dream Theater. اگه استقبال شد و براتون جالب بود بقیه اش رو هم مینویسم (:
تا بعد...

Labels: Dream Theater, Fun, Progressive Music, Rules

مطلب را به بالاترین بفرستید: