سال ۲۰۱۰ هم رو به اتمامه و این پست هم بعد از یه مدت غیبت مطابق معمول اکثر سالها مربوط میشه به موزیکهایی که بیشتر وقت امسال رو بهشون اختصاص دادم. امروز یه ریویو روی پروفایل last.fm و حافظه (اگه هنوز مغزه کار کنه) و یادآوری سالی که گذشت کردم و آلبومهای زیر (که الزاما" جدید هم نیستن) بیشتر از سایر موسیقیهایی که گوش دادم برام به چشم اومدن، البته ترتیبی وجود نداره و شماره بندی زیر به معنی rating نیست.
Porcupine Tree - The Incident: آخرین آلبومی که تا این لحظه Steven Wilson و گروه فوق العادش Porcupine Tree عرضه کرده. این Double Disc با اینکه ممکنه به خوبی آلبومهایی مثل Light bulb Sun یا fear of a Blank Planet نباشه ولی در نوع خودش واقعا شاهکاره و شنیدنش رو (مخصوصا دیسک دوم) شدیدا پیشنهاد میکنم. تا یادم نرفته این رو هم بگم که احتمال بسیار زیاد در سال 2011 استیون ویلسون یه پروژه مشترک با خواننده/گیتاریست گروه Opeth جناب Mikael Akerfeldt خواهد داشت که اونم باید چیز جالبی از آب دربیاد
Lamb of God - The Ashes of The Wake: این آلبوم هم با اینکه آلبوم جدیدی نیست توی سال جاری به نسبت آلبومهایی مثل Wrath از همین گروه که جدیدتر بود بیشتر شنیده شد. شاید نزدیکترین رقیب به این آلبوم در این سال Sacrament بود که میتونم بگم به اندازه همین آلبوم گوشش کردم. ریفهای فوق العاده خوب گروه، که واقعا فضای خاص خودشون رو دارن و کمتر حس تقلیدی از گروههای دیگه رو به آدم میدن. و لیریکهایی که با بعضیهاشون شدیدا ارتباط برقرار میکنم، درامزهای فوق العاده گروه lamb of god رو برای من در جایگاه بسیار بالایی قرار داده که شاید 4-5 سال پیش اصلا نبود.
Scorpions - Sting in the tail: آلبوم خداحافظی گروه Scoprions بعد از چیزی قریب به 4 دهه فعالیت آلبومی بود که فکر میکنم اکثر Fanهای این گروه رو راضی نگه داشت. فضای روشن گروه در آهنگهای سریعترش و Chorusهای ملودیک و Catchyشون برای من که تازه fan درجه یک این گروه هم نیستم بسیار راضی کننده و یادآور آلبومهای فوق العاده گروه در دهه 80 بود. به اضافه اینکه آلبوم یکی مونده به آخر گروه هم که Humanity Hour 1 نام داشت امسال کم شنیده نشد و جزو بهترین کارهای این گروه به حساب میارمش. واقعا دمشون گرم که خداحافظی باشکوهی با صحنه داشتن.
Opeth - Ghost Reveries: یکی از بهترین آلبومهای Opeth. با اینکه آلبوم جدیدی هم هست ولی به نظر من چه از نظر production ، چه music و چه Concept جزو بهترین کارهای گروهه. چیزی که احساس میکنم توی البوم آخرشون، Watershed کمی ضعیفتر شده. این آلبوم رو هم امسال زیاد گوش کردم. کلا Opeth گروهیه که اگه به فضای موزیکشون آشنا بشی و باهاشون درگیر شی نجات پیدا کردن ازشون کار زیاد راحتی نیست و دیگه کمتر گروهی میتونه آدم رو واقعا ارضا کنه. به جرات میتونم بگم غیر از Dream theater این گروه از معدود مواردیه که واقعا از همه جهت راضی کننده هستن و با فضایی صددرصد خاص خودشون.
Animals as Leaders: با آلبومی به همین نام. نوازندگی Tossin abbasi در این آلبوم فوق العاده است. به همراه تلفیق موزیک راک و الکترونیک و پراگرسیو و ... چنان معجون عجیب و غریبی از آب در اومده که به این راحتی نمیشه از کنارش گذشت. شدیدا توصیه میکنم اگه موزیکشون رو نشنیدین یه امتحانی بکنید.
Iron Maiden - The Final Frontier: این پیرمردها هم ول کن ما نیستن. بعد از آلبوم ناامیدکننده ای مثل Dance of Death با شاهکاری مثل A Matter of life and death برگشتن و همه طرفدارها و منتقدها رو راضی کردن و در حالی که کسی فکرش رو هم نمیکرد امسال با یه آلبوم دیگه به اسم Final Frontier به صحنه برگشتن که اگه از شاهکار قبلی بهتر نباشه چیزی کمتر هم نداره. آهنگهایی مثل Talisamn و یا When the wild wind blows به راحتی میتونن جزو کلاسیکهای گروه طبقه بندی بشن. یکی از بهترین آلبومهای امسال برای من که این گروه همیشه جایگاه ویژه ای داشته این آلبوم بود که کم شنیده نشد
James LaBrie - Static Impulse: البته نه به شدت موارد بالا، ولی این آلبوم هم به نسبت با کمی تخفیف میتونه بیاد توی highlightهای امسال. هرچند به هیچ وجه قابل قیاس با کاری مثل Elements of Persuasion که 5 سال قبل عرضه شد نبود، آهنگها زیاد داینامیک نداشتن و کاملا با یه آلبوم متال طرف هستیم. ولی خوب نوازندگی عالی Marco Sfogli در کنار کیبردهای فوق العاده Matt Guillory هم لطف خودشو داشت. هرچند به نظرم آلبومی نیست که خیلی به یاد موندنی باشه ولی واسه توی ماشین Option خوبیه.
Megadeth: دیدن Dave Mustaine و شرکا از نزدیک + مطالعه کتاب بیوگرافیش در سالی که گذشت قطعا باعث میشه که امسال به نسبت پارسال خیلی بیشتر Megadeth گوش کنم. تلفیقی از آلبومهای Youthanasia, Countdown to Extinction , Endgame و شاهکار گروه Rust in Peace امسال زیاد شنیده شد. بی صبرانه منتظرم ببینم سال بعد گروه چه خواهد کرد و آلبوم جدیدش چطوری خواهد بود. Endgame علیرغم نقاط ضعفش به نسبت دو آلبوم قبلی System has failed و United Abominations آلبوم بهتری بود و بازگشت Elleffson هم میتونه باعث شه که گروه کار بهتری هم ارائه بده. باید دید
اما 2011 که در پیش داریم...امسال لااقل برای من سال موسیقیایی خوبی به نظر میاد. سه تا گروه Dream Theater, Opeth, Lamb of God امسال حتما آلبوم خواهند داد. صحبتهایی مبنی بر آلبوم دادن Megadeth هست. Arch enemy هم به استودیو میره که شنیدن کارهاش همیشه جالبه. باید دید به نسبت 2010 سال 2011 چی برامون داره
شما امسال بیشتر چه موزیکهایی گوش کردین؟ پیشنهادتون واسه من چیه که توی این چند روز آخر به لیست موزیکهایی که امسال شنیدم اضافه کنم؟
مطلب را به بالاترین بفرستید:
