با سلام به امت همیشه در صحنه که به این بلاگ سر میزنن...فعلا وضعیت ما جوری شده که فقط روزهای آخر هفته وقت میکنیم یه سری به این جا بزنیم و آپدیتی بکنیم. امروز هم که این تصمیم رو گرفتیم متوجه این حقیقت تلخ شدیم که ای دل غافل ! 2-3 تا پست زدیم و هیچ کدوم راجع به Dream Theater نبوده !! ((: و این گناهی است نابخشودنی. اینه که این پست رو باز به این گروه محبوبمان اختصاص میدهیم . هرکی میخواد skip کنه الان وقتشه !! <: خب همونطور که گفتم یه نگاهی انداختیم به این بلاگ که بفهمی نفهمی مدت زیادی هم هست که توش مطلب نوشته میشه. بعد دیدیم که آلبومهای Scenes from a memory ، Train of Thought و حتی Octavarium رو اینجا از دید خودم بررسی کردم ولی خبری از Six Degrees of Inner Turbulene نیست! اینه که دیدیم این آلبوم که انصافا هم کار خداییه داره به شدت مظلوم واقع میشه اینه که این پست رو اختصاص میدم به بررسی دیسک دوم این آلبوم.اگه عمری بود شاید بعدها دیسک یک رو هم بررسی کردیم. حالا چرا این البوم و چرا دیسک دو ؟ اولا که من این قول رو پیشاپیش میدم که اگه عمری بود بالاخره در طی آپدیتهای آتی همه آلبومهای این گروه رو بررسی خواهم کرد چون به اعتقاد من این گروه از اون معدود گروههاییه که هنوز آلبوم بد نداده. یه آلبوم متوسط (از نظر من) داره به اسم Train of Thought که اون هم در نوع خودش کار بد به حساب نمیاد. اما این آلبوم رو برای این پست انتخاب کردم چون هم جدیدتره و هم اینکه چون بین دو آلبوم Scenes from a memory که به نظر من بعد از images and words شاهکارترین کار گروهه و Train of thought که یه جورایی متال ترین و عامه پسندترین کار گروهه قرار گرفته و در نتیجه یه جورایی حقش خورده شده . همینطور دیسک دوم این آلبوم یکی از بهترین موزیکها و لیریکسهای گروه رو داره که دست کمی از عظمتی مثل Scenes نداره. خب پس بریم جلو:
دیسک دوم این آلبوم در واقع یک آهنگ طولانیه بالای 40 دقیقه است به نام Six Degrees of Inner Turbulence . که به این علت که اعضای گروه نمی خواستن من و شما درگیر پیدا کردن جاهای خاص آهنگ بشن اون رو به چندین قسمت تقسیم کردن که باعث شده بعضی ها فکر کنن این دیسک شامل چند آهنگه درحالی که کل دیسک 1 آهنگه.
عنوان آهنگ و کل کار در مورد 6 شخصیت متفاوته که دچار مشکلات و نارساییهای ذهنی هستن که حالا با هم میریم سراغشون:
I - Overture :
خب این ترک که تکلیفش مشخصه. یک کار پیش درآمد که مطابق سنت تمام پیش درامدها تم های کلی آلبوم رو توش میشه دید.یک کار بدون کلام که لطف خودش رو داره البته من پیش درآمد آلبوم Scenes رو در هر روزی از هفته با این کار عوض میکنم .
II - About To Crash :
خب اما اولین آهنگ باکلام . اول یه نگاه داشته باشیم به شروع متن
She can't stop pacing
She never felt so alive
Her thoughts are racing
Set on overdrive
داستان این ترک در مورد یک دختر نوجوانه که دچار مشکلات افسردگیه. همونطور که از متن مشخصه این مشکلات از ابتدا همراه اون نبوده و یک مرتبه سراغش اومده:
And she tried everyday
With endless drive
To make the grade
Then one day
She woke up to find
The perfect girl
Had lost her mind
آثاری از افسردگی داشتن دختر رو در متن آهنگها میشه دید.همه میدونن که اکثر کسانی که افسردگی دارن یا زیاد میخوابن یا کم! که این مورد تکلیفش اینجا معلوم شده:
Once barely taking a break
Now she sleeps the days away
III - War Inside My Head :
Napalm showers
Showed the cowards
We weren't there to mess around
Through heat exhaustion
And mind distortion
A military victory mounted on innocent ground
خب اما دومین نفر، این شخص یک مرده که دچار اختلالات روانی بعد از شرکت در جنگ شده، شاید ویتنام، شاید کویت، ولی چیزی که مشخصه اینه که مشکلی که داره افسردگی و اختلال ذهنی بعد از جنگه. موردی که در واقعیت هم توی خیلی از سربازانی که در ویتنام بودن دیده شد.این قسمت متن میتونه اشاره ای باشه به همین موضوع:
Hearing voices from miles away
Saying things never said
Seeing shadows in the light of the day
Waging a war inside my head
شنیدن صداهایی که از دور شنیده میشن، و یا دیدن سایه ها در روشنایی میتونن اشاره ای باشن به فلش بک شدن به زمان جنگ در ذهن سرباز ما.و یا این قسمت، اشاره به درختان خرما یا شرپنل ها :
A free vacation
Of palmtrees and shrapnel
Trading innocence for permanent psychotic hell
IV : The Test That Stumped Them All
این کار هم در نوع خودش خیلی تکنیکال و فوق العاده شروع میشه.یکی دیگه از دوئلهای معروف رادس و پتروچی از همون شروع کار.کسی که توی این آهنگ باهاش طرفیم خیال میکنه یه راک استاره . راک استاری که آماده است که بره روی استیج و کلی هواخواه هم منتظرن که کارش رو شروع کنه ... تاریکی ابتدای کنسرتها، نوار ضبط شروع کنسرتها و طغیان صوتی همه اشاره به موزیسین بودن مورد ما دارن: (یا لااقل طرف اینطور فکر میکنه)
Standing in the darkness
Waiting for the light
The smell of pure adrenaline
Burning in the night
Random blinding flashes
Aiming at the stage
Intro tape begins to roll
Igniting sonic rage
اما در ادامه میبینیم که : این مورد هم دچار اختلالات ذهنیه.کسی که فریب ذهنش رو خورده و "فکر" میکنه که یک راک استاره . قسمت جالب این قضیه صحبت کردن دکترها با حالتی کمیکه که یک جوری مورد تمسخر قرار گرفته میشن . حتی اونها هم نمیدونن که بیمار واقعا چشه !!
"The boy is simply crazy
Suffering from delusions
We honestly think that maybe
He might need an institution
و بعد ...
Curled up in the darkness
Searching for the light
The smell of stale sweat and shit
Streaming through the night
Random urine testing
Pills red, pink and blue
Counseling and therapy
Providing not a clue
قسمت اول کاملا با ابتدای کار و اون جو آرمانگرانایه رفتن روی استیج و راک استار بازی در تضاده ! جستجوی روشنایی در تاریکی محض، استشمام بوی عرق و مدفوع. تستهایی که دکترها کاملا تصادفی و بدون پایه و اساس علمی انجام میدن و هیچ اثری هم گیرشون نمیاد اوضاع و حقیقت تلخ رو به ما نشون میده.جایی که دکترها میگن Why don't we try shock treatment کاملا نشون میده که در تشخیص بیماری کاملا عاجزن.
V.Goodnight Kiss
به نظر من بهترین پارت این آهنگ طولانی. این کار در شروع با شب به خیر گفتن یه مادر و دختر شروع میشه که این مادر و دختر کسی نیستن جز همسر و دختر مایک پورتنوی درامر گروه.
Are you lonely without Mommy's love?
I want you to know I'd die for that moment
You're just a poor girl
Afraid of this cruel world
Taken away from it all
صحبت کننده این آهنگ که بیمار بعدی ماست از دوری از فرزندش ناراحته. اینجا مادر جوری دخترش رو خطاب قرار میده که همه چیزش رو در زندگی از دست داده که ممکنه منظور همین مهر مادری باشه.
It's been 5 years to the day and
My tainted blood's still the same
I can't help acting this way and
Those bastard doctors are gonna pay
این قسمت یک جورایی کلیدیه. مادر از روز جداییش از دخترش صحبت میکنه که 5 سال از اون موقع گذشته. و اینکه هنوز هم خونش مثل اون موقع آلوده است. من فکر میکنم منظور آلودگی به داروهایی باشه که مادر مصرف میکنه تا اختلالات روانیش بهبود پیدا کنه (که ظاهرا هم بی اثر بوده) این تعبیر با جمله بعدی : "اون دکترهای حرومزاده باید تقاص پس بدن" جور درمیاد. امکان داره مادر رو به علت مشکلات ذهنیش از دخترش جدا کرده باشن
قسمت بعدی که تکرار chorus آهنگه باز با شباهت زیاد به اولین تکرار خونده میشه ولی این بار خطاب به جای دختر خود مادره . این یکی از اون چیزهاییه که من تو متنهای این گروه خیلی دوست دارم که یک جمله رو با چندین تعبیر بیان میکنن که نقطه اوجش در آلبوم Scenes... قابل مشاهده است.
I'm so lonely without baby's love
I want you to know I'd die for one more moment
I'm just a poor girl
Afraid of this cruel world
Taken away from it all
از اینجا به بعد سولوی گیتار آهنگ شروع میشه که به نظر من یکی از بهترین سولوهای پتروچیه . اما چیزی که در کنار این سولو جالبه صداهای پس زمینه آهنگه که اگه با هدفون گوش بدید خیلی دقیق تر خواهید شنید. صداهایی مثل صدای بوق زدن دستگاه های بیمارستانی ، صداهای صحبت کردن و صدا کردن دکترها، صدای خنده های هیستریک مردانه که میتونه صدای مریضهای مرد دیوونه خونه ای باشه که زن توشه و یا شاید چیزی که زن از دکترها توی ذهنش میبینه که از نگه داشتن اون تو بیمارستان و زجر دادنش لذت میبرن و همچنین صدای ناله و گریه یک زن که مطمئنا خود مورد این آهنگ مدنظره...به نظر من این کار شاهکار دیسک دوم.
خب فعلا تا همین جا رو داشته باشید . قسمت دومش هم به زودی مینویسم
منتظر نظراتتون هستم
تا بعد...
مطلب را به بالاترین بفرستید:
خب یه مدت این دور و بر نبودیم گفتیم شب جمعه ای ثواب داره یه آپدیت بکنیم !!
این پست رو اختصاص میدم به بررسی یکی از آلبومهای یکی از گروه های پیشتاز پراگرسیو متال که اگرچه چندان محبوب من نیستن ولی این آلبومشون حرف نداره . گروه Symphony X و آلبوم V : The New Mythology Suite .البته همیشه وقتی حرف از گروهی مثل Symphony X میشه گروههای دیگه ای مثل Malmsteen و Rising force معروفش یا Stratovarious ممکنه به ذهن آدم بیان ولی من با همین اولی هم اونطوری شدید حال نمیکنم چه برسه به اون یکیها که شاید ماهی یه بار گوش بدم (الان این داداشمون شاکی میشه !! )
خوب اما برگردیم سر سیمفونی اکس :
من توی این گروه Symphony X دو تا چیز رو به شدت تحسین میکنم : یکی صدای خواننده این گروه Russell Allen که اگه بی نظیر نباشه کم نظیره و یکی هم تکنیک فوق العاده وحشتناک گیتاریست گروه Michael Romeo . هرچند که بعضی جاها به نظر من خیلی خیلی فرم زدنش تکراری میشه و به نظر من حس و حال چندانی توی سولوهاش دیده نمیشه و فقط تکنیکه ولی این آلبوم رو خیلی خوب کار کرده .
اصولا اکثر کارهای Symphony X دارای دو فاکتور موسیقی کلاسیک و موسیقی متال در حد فوق العاده تکنیکی اونه ولی من اثر موسیقی کلاسیک رو توی این آلبوم بیشتر از سایر کارهای گروه میبینم و شاید واسه همینه که از این آلبوم خوشم میاد. شروع آلبوم با آهنگ Prelude دقیقا اپرایی شروع میشه تا جایی که درامز Jason Rullo وارد میشه و از اونجا معلوم میشه با چی طرفیم. Evolution آهنگ بعدیه که باز حس متال همیشگی گروه رو با چاشنی موسیقی کلاسیک به آدم القا میکنه . البته ممکنه من خیالاتی باشم و یا زیادی Dream Theater زده باشم ولی شدیدا کیبردهای این آهنگ من رو یاد کارهای Derek Sherinian خدا بیامرز میندازه .
توی Fallen هم باز این کی بردها هستن که یک حس ارکستری رو در کنار ریفهای مایکل رومئو به شنونده القا میکنن. توی این کار تا دلتون بخواد از اون Riffهایی که پر از Break و Syncopation هستن و یه جورایی توی کارهای گروه هم زیاد دیده میشه میشنوید.
بعد از این چند تا آهنگ یه Interlude به اسم Transcendence داریم که یه جورایی حس اتمسفریک خوبی به شنونده میده (بعد از اون چند تا آهنگ لازم به نظر میاد) . پیانو ، و درکنارش سازهای زهی ما رو وارد آهنگ بعدی آلبوم میکنن . Communion and Oracle . این کار هم کاملا حالت موسیقی کلاسیک رو در خودش حفظ میکنه . تا یادم نرفته بگم مایکل رومئو توی این آلبوم مقدار متنابهی از واه پدال استفاده کرده که این هم در نوع خودش تا حدودی کمتر دیده شده. این حس ارکستریک که صحبتش شد توی کار بعدی گروه On the breath of poseidon هم دیده میشه و بالاخره میرسیم به Egypt که حس و حال شرقی در ریفها و سولوی اون داد میزنن !!
Death of Balance شدیدددددددددددا شبیه کارهای دریم تیاتره این آهنگ . حالا شاید باز من خیالاتی شده باشم ولی شباهت فوق العاده زیادی بین قسمتهایی از ریتم آهنگ (که حتی به صورت ارکستراسیون هم دنبال میشه) با ریفهای شروع آهنگ Mirror از آلبوم سال 94 دریم تیاتر ، Awake می بینم.یکی از بهترین بدون کلامهای آلبوم.
و بالاخره آخرین آهنگ آلبوم . Rediscovery Segue و Rediscovery Part II که اولی ما رو برای رسیدن به شاهکار آلبوم که یک آهنگ 12 دقیقه ایه آماده میکنه که پایان بخش آلبوم هم هست. البته توی این کار یک سری ملودیهای اجرایی توسط گیتار و کی برد به ملودیهای اجرایی در آهنگ Tubular Bells شبیه هستن. آهنگ با ملودیهای پیانو که اختیار آهنگ رو در دست دارن به انتها نزدیک میشه و آلبوم رو تکمیل میکنه.
شنیدن این آلبوم رو به همه دوستان پیشنهاد میکنم
تا بعد...
مطلب را به بالاترین بفرستید:
